قبل از هر چیزی تعریفی از اوتیسم باید ارائه بدهیم .اوتیسم یک اختلال عصبی- رشدی است که قسمت های مختلف مغز در همکاری با یکدیگر دچار مشکل می‌شوند. این اختلال در سه سال اول زندگی بروز می‌کند و مادام العمر است ، مشخصه آن نقص در ارتباط و تعاملات اجتماعی و بروز رفتارهای کلیشه‌ای و خزانه‌ی رفتاری، حرکتی و… محدود می‌باشد. این اختلال بر روی درک افراد از دنیا و تعاملات شان با اشخاص تاثیر می‌گذارد.
اوتیسم بیماری نیست و درمان دارویی هم ندارد، اما با توانبخشی و آموزش تعدادی مهارت ، فرد اوتیسمی می‌تواند زندگی مستقلی داشته باشد. این اختلال می‌تواند از شدید تا خفیف متغیر باشد. بعضی از افراد دارای اوتیسم، مشکلات همراه دیگری نیز از جمله کم‌توانی ذهنی، اختلال یکپارچگی حسی، اختلال بیش فعالی و نقص توجه، صرع و مشکلات گوارشی دارند. کودکان اوتیسمی استثنایی هستند ولی عقب ماندگی ندارند ، حتی شاید بتوان در میان آن ها نابغه هم پیدا کرد.
در بین کودکان این اختلال بیشتر در دختران خود را نشان می دهد. اگرچه علت اوتیسم ناشناخته است ولی تحقیقات نشان می‌دهد که که این اختلال بیشتر در کودکانی خود را نشان می‌دهد که مادران یخچالی دارند . منظور از مادران یخچالی ، مادرانی هستند که احساسات و عواطف خود را کمتر نشان می دهند. از نشانه های بارز اوتیسم اختلال در ارتباطات اجتماعی است.
علائم کودکان اوتیسمی به این شرح است: در تشخیص چهره‌ی انسانی مشکل دارند وگرایش کمتری به برقراری تماس چشمی دارند. آنها در درک احساسات دیگران ناتوان هستند. این کودکان در مقابل ایجاد ارتباط با اطرافیان به شدت پرخاشجو ، گوشه گیر و منزوی هستند و به شدت از لمس شدن اجتناب می کنند . اما لازم است به این نکته اشاره شود که اوتیسم در بزرگسالان و کودکان علامت یکسان و مشابهی ندارد اما نقطه مشترک هر دو اختلال دربرقراری ارتباط اجتماعی می‌باشد.
اوتیسم در کودکان دشوارتر از افراد بالغ است ، چرا که کودکان زیر سه سال در حال یادگیری و آموزش و برقراری ارتباط با محیط اطراف خود هستند و این اختلال زندگی را برای آن ها دشوار می کند و باعث می شود به شدت پرخاشگر و عصبی شوند.
علاوه برعلائم ذکر شده ، کودکان اوتیسمی حرکات قالبی دست دارند، همچنین از اینکه افراد به وسایل آنها دست بزنند به شدت واکنش نشان داده و شروع به فریاد زدن های زیاد می کنند . اگر کسی بخواهد آنها را در آغوش بگیرد ،عصبی می شوند . نکته ای که در کودکان اوتیسمی باید به خاطر داشته باشیم ، این است که به محدوده آن ها احترام بگذاریم و به وسایل و اشیای مورد علاقه آنها دست نزنیم.
کودکان اوتیسمی از رفتن به مکان های شلوغ مانند مهمانی ها پرهیز می کنند، تغییر در وسایل خانه باعث ناآرامی در آنان می شود، آنها ممکن است ساعت ها در جایی بنشینند و یا با یک شی سرگرم باشند اما در بین تمام علائم گفته شده ، قدرت تکلم این کودکان است که روز به روز تحلیل می رود . از آنجایی که زبان در شکل‌گیری رابطه با اجتماع تاثیر فراوان دارد ، عدم تکلم درست ، زندگی برای این کودکان را دشوارتر می کند. افراد دارای اوتیسم در جنبه‌های مختلف رشد زبان، گفتار و ارتباط مشکل دارند. کودکان دارای اوتیسم نمی‌توانند برای اهداف اجتماعی از زبان استفاده کنند. برای مثال نمی‌توانند برای برقراری رابطه‌ی اجتماعی کلمات و زبان را به کار بگیرند. نیمی از افراد دارای اوتیسم هرگز از زبان و گفتار جهت ارتباط استفاده نمی‌کنند. ناآگاهی والدین و اطرافیان از این علائم باعث می شود که آن ها از رفتار کودکان خود عصبانی شوند حتی در مواقعی آنها را به شدت تنبیه کنند ، چرا که فکر می کنند فرزندشان با آنها لجبازی می کند.
منبع: روزنامه تفاهم
