فضای سبز ، علی رغم زیبایی خاصی که به محیط و فضای زندگی شهری می دهد ، ولی متاسفانه می تواند در هدر رفت آبن به نوعی دخیل باشد.
نمای ظاهری شهرها ، نمایشگر میزان رشد صنعت و توسعه یافتگی در آن هاست، مازاد بر اینکه در کنار این مدرنیته، گسترش فضاهای سبز شهری می تواند کارکردهای متفاوتی داشته باشد. فضاهای سبز در شهرهای صنعتی و بزرگ با بازده های کاربردی – شهرسازی، اکولوژی و اجتماعی و روانی ، کارکردهای متنوعی را عهده دار است. از این رو گسترش فضاهای سبز شهری علاوه بر ایجاد فضاهای تفریحی، درحفظ و تعادل محیط زیست شهری و تعدیل آلودگی های هوا نقشی ارزشمندی را ایفا می کند.
اما آنچه باعث توجه و معطوف شدن حساسیت ها، نسبت به این فضاها شده است، حفظ و نگهداری فضاهای سبز شهری است که مستلزم آبیاری های مداوم و مطلوب می باشد، زیرا یکی از جاهایی که آب زیاد مصرف می کند و به نوعی قابل شرب است، بخش مصرفی در فضای سبز است. با توجه به کمبود منابع آب و مصرف بی رویه ی آن لزوم بکارگیری روش های مصرف بهینه بیش از پیش احساس می شود. استفاده از آب در حفظ و بقای فضای سبز شهری از جمله مواردی است که باید همیشه در دستور کار شوراها و شهرداری ها قرار گیرد و لزوم توجه به آن، امری ضروری و حائز اهمیت باشد.
وضعیت آب روز به روز در این کشور در حال وخیم تر شدن است. اما بعضا دیده می شود ، افرادی با نظرهای غیر کارشناسانه به جای یافتن راه حل مناسب برای آبیاری این فضاها، صورت مسئله را پاک کرده و براحتی شهرها را از داشتن فضای سبز محروم می کنند. در حالیکه با کشت گیاهان و درختانی متناسب با اقلیم شهرها که کم آب بوده و یا نحوه آبیاری این مناطق و عدم استفاده از آب شرب شهری برای آبیاری آن ها و جایگزین نمودن روش های مناسب می توان شرایط حاضر را تسهیل نمود. با مدیریت و تکنولوژی می توانیم فضای سبزی ایجاد کنیم که هم از لحاظ چرخه ی زندگی و هم اقتصادی به صرفه باشد.
حذف کاشت چمن و گیاهان آب دوست و تمایل به سمت کاشت گیاهانی که کمتر به آبیاری نیاز داشته باشند و حتی بهره برداری از روش های نوین آبیاری می توان براحتی مصرف آب را محدود کنیم. حتی جالب توجه است که می توان از گیاهان دارویی نیز در فضای سبز بهره برد، زیرا اغلب این گیاهان علاوه بر اینکه کم آبند، دارای مقاومت بالایی در برابر انواع آفات و بیماری ها داشته و حتی به نوعی می توانند اشتغال زا محسوب گردند.
عده ای از کارشناسان و محققین این حوزه بر این عقیده اند با توجه به کمبود آب، می توان از آب خاکستری برای زنده کردن و حفظ فضای سبز بهره برد. آب خاکستری بیش از 80 درصد فاضلاب تولیدی در منازل و ادارات را تشکیل می دهد و شامل فاضلاب تولیدی ناشی از شستشوی لباس، حمام و بخش هرز ظرفشویی و … است. اگر بتوان این فاضلاب تولیدی را از طریق اصلاحات فاضلاب شهری در محلی جمع آوری و تصفیه نمود، براحتی می توان از آن ها برای آبیاری فضای سبز و فعالیت هایی از این قبیل استفاده کرد. البته استفاده از آب خاکستری عموما با محدودیت هایی روبروست که باید حتما مورد توجه قرار گیرد.
زیر پوشش قرار دادن مناطق عمده ای از فضاهای سبز شهری از طریق سیستم های اتوماتیک آبیاری قطره ای و بارانی نیز می تواند گامی موثر در این زمینه به حساب آید. به هرحال باید اذعان داشت که اهمیت فضای سبز شهری در شهرها کمتر از اهمیت کشاورزی در روستاها نیست. در هجوم آلاینده ها و شرایط زیستی فعلی در شهرهای بزرگ و صنعتی، فضاهای سبز مامنی آرامش بخش برای تازه شدن روح و طراوت زندگی هستند. بنابراین می طلبد که همه ی ارگان ها وارد این عرصه شده و با سرمایه گذاری های لازم از روش های بهینه و پیشرفته ی روز دنیا برای آبیاری فضاهای سبزمان بهره مند شویم.
