کرونا، دلیل موجه غیبت از مدرسه
یکی از بزرگترین آسیب‌های شیوع ویروس کرونا تعطیلی مدارس بود. زیرا مدرسه علاوه بر وجه آموزشی در شکل‌گیری شخصیت بچه‌ها و ایجاد ارتباطات اجتماعی بسیار تأثیرگذار است. حذف مدرسه از زندگی بچه‌ها حذف درس و بازی و رفاقت است چیزی که در دنیای مجازی نمی‌توانند آن را به درستی تجربه کنند.
به گزارش تفاهم آنلاین، هیچ کدام از بچه‌هایی که شب و روز برای تعطیلی مدرسه دعا می‌کردند تصور نمی‌کردند روزی این آرزو مانند سیلی ویرانگر برآورده شود. حالا همه از تعطیلات بی‌پایان و کسالت‌آور کرونا خسته شدند و آرزوی بازگشت به همان روال عادی و تکراری گذشته را دارند.
حذف مدرسه از زندگی بچه‌ها به همان اندازه که برای بچه‌ها رؤیا بود برای اغلب والدین یک کابوس بود. به هر حال رؤیا یا کابوس این ماجرایی است که همه به نوعی در آن گرفتار شدیم و آنچه اهمیت دارد شناخت ابعاد مختلف ماجرا و تلاش برای پیش‌بینی شرایط در آینده است.
تعطیلی مدرسه و گرفتاری والدین
یکی از مهمترین ابعاد این ماجرا ارتباط والدین و فرزندان در دوران قرنطینه است. در ابتدای قرنطینه تمرکز کارشناسان بر ایجاد اوقات خوش در خانه و انجام تفریحات خانوادگی بود. ولی ماجرای آموزش مجازی خانواده‌ها را با چالش‌های جدی روبرو کرد.
ماهیت آموزش مجازی به مشارکت فعال والدین نیاز داشت و اغلب والدین اقتدار مسئولین مدرسه را نداشتند. این مسئله را می‌توان بزرگترین چالش و سختی آموزش مجازی برای خانواده‌ها توصیف کرد.
به ویژه آن که هنوز شرایط قرنطینه و ترس از افسردگی کودکان و نوجوانان نیز وجود دارد. در این میان خانواده‌هایی که تسلط کافی به ابزارها و پلتفرم‌های آموزش آنلاین نداشتند مشکلات بیشتری را نیز متحمل شدند.
تخلیه انرژی بچه‌ها
بدون شک یکی از گروه‌هایی که از تعطیلی مدرسه بسیار آسیب دیدند بچه‌هایی بودند که در اوج کودکی یا نوجوانی و نهایت انرژی بودند. این انرژی قرار بود در خلال بازی در مدرسه، در پارک و در طبیعت تخلیه شود ولی به ناگاه در آپارتمانی محبوس شد.
این مسئله هم منشأ بسیاری از تنش‌ها در خانواده است و هم سلامت روانی کودکان را تحت تأثیر قرار می‌دهد. مسئله‌ای که خانواده به ناچار گزینه‌های نامناسبی چون بازی با تبلت و موبایل، تماشای مداوم تلویزیون و خوراکی‌های متعدد را جایگزین آن کرد.
در نتیجه چاقی و وابستگی به وسایل الکترونیکی به شایع‌ترین ناهنجاری بچه‌ها در این دوران تبدیل شده که اصلاح آن اگر غیرممکن نباشد بسیار دشوار است.
بی‌نظمی
حسن مدرسه رفتن حتی برای تنبل‌ترین بچه‌ها این بود که به زندگی آنها نظم می‌داد. بچه‌ها برای بیدار شدن، خوابیدن و حتی لباس پوشیدن خود آدابی داشتند که موظف به اجرای آنها بودند.
اما تعطیلی قریب به یک سال، اغلب بچه‌ها را بی‌برنامه و بی‌نظم کرده است. بدون تردید آماده کردن روحی و جسمی بچه‌ها برای بازگشت به روال قبل یکی از مهمترین چالش‌های دوران پسا کرونا خواهد بود.
بازگشایی مدارس؛ آری یا خیر؟
با در نظر گرفتن مسائل فوق به نظر می‌رسد دغدغه مسئولان آموزشی برای بازگشایی مدارس قابل تأمل است.
مدرسه بستری برای رفاقت، بازی و ارتباط بچه‌ها با یکدیگر است و این موضوعی است که به صورت مجازی قابل تعریف نیست. مسئولین آموزشی و معلمین بهتر از هر کسی می‌دانند هر قدر فاصله بچه‌ها با مدرسه بیشتر شود مأنوس کردن دوباره آنها دشوارتر است.
از سوی دیگر، رعایت الزامات بهداشتی برای حفظ سلامت بچه‌ها و به تبع آن پیشگیری از شیوع کرونا در جامعه نیز مسئله بسیار مهم و دشواری است، لذا تصمیم به بازگشایی مدارس امری نیست که بتوان آن را در قالب یک ابلاغیه به تمام مدارس ارسال کرد.
هر مدرسه با توجه به فضا و امکاناتی که در اختیار دارد و نیز تعداد دانش‌آموزان خود باید برای حضور بچه‌ها در مدرسه برنامه‌ریزی کند. بنابراین مسئولین آموزشی می‌توانند پیشنهاد یا اجازه حضور دانش‌آموزان در مدرسه را اعلام کرده و جزئیات آن را به مسئولین مدرسه و والدین بسپارند.
