تولید کنندگان ، سربازان خط مقدم جنگ اقتصادی

تولید کنندگان ، میراث گرانبهای هر کشورند که ارمغان آورنده آینده ای درخشان برای هر جامعه ای هستند. بنابر این در این عرصه حمایت از تولیدکنندگان داخلی و تشویق مصرف‌کنندگان به خرید محصولات داخلی ، منجر به رشد اقتصاد و توسعه ملی خواهد شد.

لزوم حمایت همه جانبه ی از تولید کنندگان داخلی ، آنقدر ضروری و مهم است که باید در راس امور و برنامه های دولتمردان هر جامعه ای قرار گیرد. اما نکته ی مهم آنجاست که یک سمت تولید ، مصرف قرار دارد و زمانی تولید و تولید کننده از یک حاشیه ی امنی برخوردار است که خیالش از بابت بازار مصرف کننده راحت باشد. یعنی هر چه نیاز بازار بیشتر باشد، تولید و اشتغال هم از رونق بیشتری برخوردار خواهد بود.

تولید برپایه های مصرف استوار است و تا مادامی که خیال تولیدکنندگان هر کشوری از خرید و مصرف محصولاتشان راحت باشد، پیشرفت روزافزون تولید را می توان به عینه مشاهده نمود. با توجه به جمعیت کشور هم ، اگر فرهنگ سازی و البته برنامه ریزی مسئولین کشوری در راستای مصرف کالاهای ایرانی باشد، باید کیف تولیدکنندگان ایرانی هم کوک باشد… چرا که تا اینجا همه ی عوامل به نفع تولید کننده ی داخلی است. بازاری عظیم، مملو از هشتاد میلیون مصرف کننده که کشور ما را در این زمینه به یکی از منحصر به فرد ترین بازارهای مصرف دنیا تبدیل می کند. اما در اینجا یک شرط مهم و اساسی وجود دارد، آن هم اینکه ، نیاز بازار از تولیدات داخل کشور تامین شود و یا لااقل بر اساس یک برنامه مدون، قانون و درصد مشخصی برای واردات وجود داشته باشد. از محصولات کشاورزی گرفته تا پوشاک و لوازم خانگی ، همه و همه سبب گشته تا تولید در کشور، با حساب دو دو تا چهارتا همخوانی نداشته باشد.

واردات انواع و اقسام محصولات کشاورزی بی کیفیت ، ضربه ای مهلک بر پیکره کشاورزی و مکانیزاسیون در کشور وارد کرده است که این مسئله را همه کسانی که سر رشته ای در اقتصاد و کشاورزی دارند، تایید می کنند. کما اینکه لغو قانون ممنوعیت واردات برنج خارجی و توزیع آن دقیقا در فصل برداشت این محصول ، هر ساله نه تنها اوضاع و شرایط بازارعرضه و تقاضا را دچار اختلالات شدیدی کرده، بلکه به شدت به ضرر شالیکاران شمالی تمام شده است. چرا که با این شرایط ، کشاورز شمالی دیگر قادر به عرضه محصول به قیمت عادلانه نخواهد بود. همین تراژدی تلخ برای چایکاران ایرانی نیز بارها و بارها تکرار شده است. چای با کیفیت ایرانی در سایه بی توجهی ها به نازل ترین قیمت به فروش می رسد  و این در حالی است که مسئولان ، بازار داغی را برای چای خوش رنگ و لعاب خارجی باز کرده اند. البته مسئله تنها به موارد مذکور ختم نمی شود، که ما عرصه را برای تولید کنندگان داخلی تنگ نموده ایم. تولید کنندگانی که اشتغال فرزندانمان و آینده ی آنان در دستان پر توان آن هاست. در چند روز مانده به شروع سال تحصیلی با وجود چیزی قریب به  میلیون ها دانش آموز بدون احتساب دانشجویان ، خبر از بازاری از نوشت و افزار می دهد که می تواند هزاران جوان ایرانی را در زمینه ی تولید مشغول به کار نماید. اما آمارهای منتشر شده نشان می دهد که تنها بیست درصد گردش مالی بازار لوازم التحریر کشور در دست تولید کننده داخلی است و سهم عمده ای از این گردش مالی، به جیب کشورهای چین، هند و ترکیه روانه می شود.

باید واقعیت را پذیرفت که هنوز آنطور باید و شاید حمایت از تولیدات ایرانی در نحوه انتخاب خانواده ها ، جایگاهی در خور پیدا نکرده است. البته این ماجرا با چندین علت و معلول مواجه است. قوانین مصوب ، کمر به از بین بردن تولید کنندگان ایرانی بسته اند و یا ما مصرف کننده دلسوزی برای تولیدات ایرانی نیستیم و یا تولید کنندگان ایرانی از استانداردها و ارتقای کیفیت محصولاتشان جا مانده اند. البته می توان برای هر کدام از موارد مطروحه ، درصدی قائل شد. تولید و تولید کنندگان ، سربازان خط مقدم جنگ های اقتصادی اند و در سال های اخیر با مصائب و مشکلات فراوانی روبرو شده اند، اما آن چه ، آن ها را مصمم در مسیرشان ثابت قدم نموده ، عشق به میهن و هم میهنانشان است.

حسین یحیایی – مدیر مسئول روزنامه تفاهم