نباید شتاب‌زده درباره کرونا نوشت
عبدالحی شماسی هم مانند بسیاری از نویسندگان دیگر مشغول نوشتن درباره کروناست ولی تاکید می‌کند نباید شتاب‌زده به این موضوع پرداخت.
به گزارش تفاهم آنلاین به نقل از ایسنا، این نمایشنامه نویس و مدرس تئاتر از نوشتن درباره کرونا می گوید و بر این باور است زیستن در دوران کرونا می تواند یک فرصت باشد.
وی توضیح می دهد: فکر می‌کنم این روزها همه نویسندگان درباره کرونا می نویسند، چون موضوع بسیار مهمی است و نمی توان به سادگی از کنار آن گذشت. ولی باید دید چه کسی توانسته دید عمیق تر و نگاهی تحلیلی تر به این موضوع داشته باشد. بنابراین درست است که همه می نویسند ولی بعضی نوشته ها گزارش گونه می شود و نگاه عمیقی ندارد.
او که مشغول نوشتن فیلمنامه و نمایشنامه درباره کروناست، ادامه می دهد: مساله اینجاست که ما هنوز در بطن این ماجرا هستیم و هر روز اطلاعات تازه تری پیدا می‌کنیم که حتما بر ذهنیت مان اثر می گذارد و حتی ممکن است پیرنگ کار را به هم بریزد.
شماسی تاکید می کند: برای نوشتن یک متن تحلیلی درباره کرونا اول باید اجازه بدهیم تاثیرات گوناگون این ویروس بر وجوه فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی زندگی ما مشخص شود و بعد درباره آن بنویسیم. پرداخت شتاب زده به این دوران، ما را دچار سطحی نگری می‌کند و شاید اثرمان به یک اثر بی منطق تبدیل شود. بنابراین باید اجازه بدهیم خرد و اندیشه جایگزین فضای هیجان زده شود.
او هیجان زدگی را یکی از نقاط ضعف ما در پرداختن به موضوعات مهم می داند و توضیح می دهد: نباید شتاب‌زده به سمت اتفاقات اجتماعی برویم. بویژه کسانی که دست به قلم دارند باید مراقب این موضوع باشند ولی متاسفانه یکی از ایرادهای ما هیجان زدگی است و در این رویکرد نه به خود اجازه می دهیم نگاهی همه جانبه به آن موضوع داشته باشیم و نه به مخاطب این فرصت را می دهیم که با اثری عمیق رو به رو شود.
شماسی با اشاره به گذرا بودن دوران کرونا ادامه می دهد: این دوران سرانجام به پایان می رسد و آنچه می ماند، تاثیرات آن است ولی پرداخت هیجانی به آن سبب می شود که مخاطب را در سطح نگه داریم.
این نویسنده یادآوری می کند: بعضی کرونا را مصیبت می‌نامند. هرچند تلفات و خسارت های همه گیری این ویروس تاسف انگیز است ولی این هم فرصتی است که به ما داده شده تا در دوان زندگی خود با چنین رویداد عجیب و غریبی رو به رو شویم. البته ما در زندگی، فراز و نشیب های زیادی را پشت سر گذاشته ایم و تجربیات مردم ما بیش از بسیاری ملل دیگر است.
او در پاسخ به پرسشی درباره آینده مبهم تئاتر در دوران کرونا عنوان می کند: چنین نگاهی، قدری محدودنگری دارد. اول باید دید آینده انسان چه می شود و بعد درباره آینده تئاتر اندیشید. مهم این است که کرونا چه تاثیری بر زندگی اجتماعی ما و مناسبات آدم ها می گذارد. زیرا آنچه در هنر و بویژه تئاتر تجلی پیدا می کند، انسان است. بنابراین اول باید دید زیست انسان چه می شود و بعد به آینده تئاتر فکر کرد.
شماسی اضافه می کند: بعضی معتقدند کرونا ادامه دارد و این فقط پیش درآمدی بر آن است. بنابراین پرسش درباره هر شغلی اعم از هنری یا غیر هنری، پرسش هایی حاشیه ای است.
این استاد دانشگاه در پاسخ به این موضوع که چنین پرسشی برآمده از نیازهای اقتصادی انسان ها و در واقع به دلیل غم نان است، توضیح می دهد: این موضوع درست است. ولی باید دید چه کسی و با چه نگاهی این پرسش را مطرح می کند آیا اندیشه ای پشت آن است یا مسله معیشت است. البته که گذران زندگی هم اهمیت دارد ولی جایگاه انسان از هر موضوع دیگری مهم تر است و قضایا بسیار جدی تر و حادتر از این است که بگوییم آینده شغل ما چه می شود.
