بانوی کاموافروشی که کارآفرین نمونه شد
به گزارش تفاهم آنلاین به نقل از ایرنا، این کارآفرین در خصوص چگونگی آشنایی اش با حرفه گلیم‌بافی می‌گوید: از کودکی در کنار مادرم گلیم‌بافی می‌کردم و بسیار به این کار علاقه داشتم تا آنکه در سال ۱۳۹۱ تصمیم گرفتم وارد بازار کار شوم. او به گفته خود، کاموافروشی کوچکی در میدان امام فیروزآباد راه‌اندازی کرد و جرقه کارآفرینی از همین مغازه کوچک زده شد.
صفری با بیان اینکه بافنده‌ها همواره در زمان خرید نخ، از فروش نرفتن محصولاتشان گلایه می‌کردند، افزود: طی یک سالی که در آن مغازه فعالیت می‌کردم هر روز با درددل‌های بافندگان مواجه بودم که یا محصولاتشان فروش نمی‌رفت یا از قیمت بسیار ارزان آن ناراحت بودند و برآن شدن که کمکشان کنم.
این بانوی کارآفرین ادامه داد: در همان زمان با تنی چند از تاجران حوزه خلیج فارس آشنا شدم و براساس ذائقه و گفته‌های آنان گلیم کاموایی تولید کردم آن هم در اندازه سه در چهار و سه در پنج که تا آن زمان کسی تولید نکرده بود؛ درواقع اندازه بزرگ‌ترین گلیم‌های کاموایی تا آن زمان یک متر و نیم در شش بود.
کارآفرینی با ۲ میلیون پول رهن خانه
صفری برای آغاز این کار بدون هیچ کمکی و با پول رهن خانه‌ا‌ش دست به کار شد. او درباره شروع کارش بیان کرد: من با مبلغ ۲ میلیون تومان که پول رهن خانه‌ا‌م بود آغاز به کار کردم. به خانه پدرم نقل مکان کردم و هرچه را داشتم در این راه گذاشتم؛ اما هم‌اکنون که با شما صحبت می‌کنم با گذشت قریب به ۱۰ سال در انبارم هستم، در حالی‌که ۹ هزار مترمربع جنس در انبار دارم و بافنده‌هایم همچنان مشغول به کارند، بی‌آنکه در روزگار کرونا بیکار شوند و به معیشتشان خللی وارد آید.
این کارآفرین با بیان اینکه بزرگ‌ترین مانع برای عدم فعالیت در روحیه خود انسان ریشه دارد، افزود: اگر کسی امید نداشته باشد، نمی‌تواند کار کند. من مشکلات بسیاری داشتم، آن زمان که آغاز به کار کردم، ماهی ۲۰۰ هزار تومان اجاره مغازه می‌دادم و۲۰۰ هزار تومان هم اجاره خانه‌ا‌م بود، اما طوری برنامه‌ریزی کرده بودم که کم نیاورم. از زمانی هم که شروع به تولید کردم تا سفارش مردم را آماده نمی‌کردم نمی‌خوابیدم، چون آن‌ها به من اعتماد کرده بودند و باید جوابگویشان می‌بودم و معتقدم در این مسیر خداوند بسیار به من کمک کرد.
صفری با تاکید بر اینکه در این مسیر تاکنون از سوی هیچ ارگان و نهادی حمایت نشده است، ابراز داشت: حتی وام صنایع دستی که با مبلغ ۱۰۰میلیون تومان تصویب شده بود، چنان شرایط خسته‌کننده‌ای داشت که از گرفتن آن منصرف شدیم.
وی بیان کرد: در آغاز به کار گلیم‌بافی اواخر سال ۱۳۹۲ کمی نگران بودم که نتوانم برای کالایم مشتری پیدا کنم، بسیاری وقتی کارگاه‌های گلیم‌بافی سه در چهار و سه در پنج را می‌دیدند می‌گفتند که گلیم در این اندازه متقاضی ندارد، برخی منتظر بودند، موفق نشوم، اما به یاری خدا امروز موفق به ارزآوری برای شهرستان فیروزآباد شدم.
این بانوی کارآفرین عنوان کرد: بیشترین میزان تولیدم در روستای هنگام رقم خورد و در همان سال اول موفق شدم نمایندگی دایر کنم؛ نتیجه این اتفاقات، بنا نها‌دن پایه تولید گلیم کاموایی در روستای هنگام به‌صورت گسترده بود.
تولید سالانه ۱۶هزار مترمربع گلیم حاصل کارآفرینی بانوی نمونه
صفری با اشاره به اینکه تولید گلیم کاموایی پیش از فعالیت او سالانه ۴۰۰ متر بوده است، گفت: در سال اول که وارد عرصه تولید گسترده شدم، ۱۶هزار متر مربع گلیم تولید کردیم و افزون بر روستای هنگام دیگر روستاهای اطراف فیروزآباد را هم پوشش دادیم و در نهایت شهرستان فیروزآباد به مهد گلیم کاموایی استان فارس بدل شد.
این تولیدکننده گلیم بیان کرد: تاکنون برای ۳۸ نفر ثابت و نزدیک به ۱۲۰۰ نفر غیرمتمرکز امکانات آموزش و اشتغال را فراهم کرده‌ایم و در سال ۱۶هزار تا ۲۰هزار متر مربع گلیم تولید می‌کنیم. صفری با انتقاد از افزایش کالای نامرغوب در حوزه بافت گلیم، این موضوع را یکی از دلایل کاهش حضور تجار خارجی دانست و افزود: افزون بر این از زمان شیوع کرونا هم حتی یک گلیم به فروش نرساندیم؛ در عین حال تولید را متوقف نکردیم و امیدواریم زودتر بتوانیم وارد چرخه تولید شویم.
این کارآفرین به افرادی که علاقمند به ایجاد فعالیت مولد هستند، توصیه کرد: در حوزه تولید برنامه‌ریزی بسیار اهمیت دارد؛ همچنین باید حق و حقوق کارگران را رعایت کرد، یعنی اگر هزینه بافت گلیمی ۱۰ میلیون تومان است، پیش از آنکه کار را به بافنده سپرد باید ۱۰ میلیون تومان دستمزد را فراهم کرد تا انگیزه کافی وجود داشته باشد و هیچکس از سر اجبار مجبور به کار کردن نشود.
صفری که هم‌اکنون به کشورهای قطر، عمان، دوبی، کویت و عراق گلیم صادر می‌کند، برنامه آینده خود را ایجاد فروشگاه آنلاین در کشور قطر به سفارش این کشور و اعزام تعدادی از بافندگان به این کشور عنوان کرد.
