چه کسی جرأت حضور در انتخابات ریاست جمهوری 1400 را دارد؟
با نزدیک شدن به انتخابات ریاست جمهوری 1400 اخبار روز به روز داغ‌تر و حساس‌تر می‌شود. در شرایطی که انتخاب کاندیدای اصلی مهمترین دغدغه احزاب سیاسی است مردم ظاهراً اهمیتی برای این موضوع قائل نیستند. اینکه چه کسی می‌تواند مردم خسته و ناامید را دوباره به صحنه بیاورد سؤال سختی است که تنها زمان پاسخگوی آن خواهد بود.
به گزارش تفاهم آنلاین، در حالی به انتخابات ریاست جمهوری 1400 نزدیک می‌شویم که از یک سو ظاهراً این موضوع در فهرست دغدغه‌های ذهنی مردم جایگاه خاصی ندارد و از سوی دیگر تمام احزاب و کارشناسان سیاسی را به تکاپو انداخته است.
شرایط سخت اقتصادی و بعد کرونا و قرنطینه جایی برای اندیشیدن به انتخابات ریاست جمهوری در ذهن مردم نگذاشته است. احزاب سیاسی نیز برای یافتن کاندیدای اصلحی که وفاق حزبی و مردمی را شکل دهد هنوز حیرانند و یا حداقل این گونه وانمود می‌کنند.
چرا انتخابات ریاست جمهوری دغدغه مردم نیست؟
چهل سال از انقلاب ایران می‌گذرد و تنها چیزی که با اطمینان می‌توان در مورد آن سخن گفت حمایت همه جانبه مردم از انقلاب حتی در سخت‌ترین و بدترین شرایط کشور بوده است. اما حال در سال 1399 جایی ایستاده‌ایم که مردم تحت شدیدترین فشارهای اقتصادی، روحی و روانی قرار دارند.
برای مردمی که زندگی در دوران جنگ با انواع و اقسام سهمیه‌بندی را تحمل کردند فشار اقتصادی غیرقابل تحمل نبود اگر همان اعتماد و باور به مسئولین در مردم وجود داشت. در طی این سالهای اخیر مردم ایران علاوه بر از دست دادن سرمایه خود باور و اعتماد ملی را از دست دادند.
داستان اختلاس‌ها، رانت‌ها و فسادهایی که به ساختار نظام رسوخ کرده چنان آسیبی به اعتماد عمومی جامعه زده که ترمیم آن به سالها سازندگی و اعتمادسازی نیاز دارد.
در چنین شرایط و با وجود خاطرات تلخ و افشاگری‌ها و زد و بندها در زمان انتخابات ریاست جمهوری در دوره‌های قبلی چه چیز می‌تواند مردم را دوباره به صحنه بیاورد؟ کدام فرد صالح، سالم، متخصص و متعهدی جرأت ورود به صحنه انتخابات ریاست جمهوری را دارد؟
چرا حضور در انتخابات ریاست جمهوری 1400 جرأت می‌خواهد؟
در طی این چهل سال افراد مختلفی از طبقات اجتماعی و احزاب سیاسی گوناگون منتخب مردم در انتخابات ریاست جمهوری بودند. اما هیچ کدام نتوانستند تا پایان دوره ریاست جمهوری خود رضایت مردم را حفظ کنند.
با افشاگری‌های سالهای اخیر و جریانات مخربی نظیر آنچه آقازاده‌ها در کشور ایجاد کردند مردم به هیچ‌کس اعتماد ندارند. بنابراین ورود به عرصه انتخابات ریاست جمهوری و تلاش برای جلب اعتماد مردم جرأت زیادی می‌خواهد.
با افزایش آگاهی مردم و امکاناتی چون شبکه‌های مجازی مردم برای شناخت کاندیدا منتظر شبکه‌های رسمی نمی‌مانند. تمام سابقه و کارنامه کاندیداها زیر ذره‌بین قرار می‌گیرد و کوچکترین خطای آنها خیلی زود رسانه‌ای می‌شود. از همه مهمتر آیا برنامه و راهکاری عملیاتی برای خروج کشور از وضعیت فعلی هست؟
انتخاب یک تغییر
جدیدترین اخبار حاکی از حضور سرداران سپاه در انتخابات ریاست جمهوری دارد. واکنش غالب صاحب‌نظران حتی در زمانی که حضور سرداران سپاه حدس و گمان بود انتقاد به حضور نظامیان در انتخابات بود.
اما سؤال این است که آیا سپاه تنها یک نهاد نظامی است؟ در این سالها اخبار متعددی از فعالیت سپاه در عملیات‌های عمرانی، تولید داخلی، کمک به مردم در شرایط بحرانی و دیگر عرصه‌های حیاتی کشور شنیده‌ایم. بنابراین نمی‌توان گفت این افراد با کار اجرایی غریبه‌اند مضاف بر اینکه حداقل این قشر هنوز در عرصه عمل و در مقام ریاست جمهوری سنجیده نشده‌اند.
بنا بر قول معروف “آزموده را آزمودن خطاست” شاید انتخاب یک گروه، ایدئولوژی و نگرش جدید همان راه نجات از شرایط بحرانی فعلی باشد.
