تعداد یادداشت های منتشره من در سه ساله ای اخیر از عدد 500 فراتر رفته است و فکر می کنم در مجموع بیش از مطالب تولیدی رسانه های مجازی و مکتوب استان است . در این یادداشت ها در باره مشکلات مختلف توسعه ای، مدیریتی، نظارتی، ترک فعل ها، بی تدبیری ها ، تغییر کاربری اراضی کشاورزی ، ورزشی، عملکرد نمایندگان ، مدیریت شهری ، تولید و صنعت، و فساد …… بسیار نوشته ام اما دریغ حتی از یک تماس و پی گیری از سوی مسئولان و نمایندگان استان که آقا چه می نویسی؟ چرا می نویسی؟ پیشنهاداتت چیست ؟… اما به رغم همه بی تفاوتی ها و بی محلی ها و اتهام زنی ها ، بسیار وجدان آرام و آسوده ای دارم که به وظیفه دینی و اخلاقی و اجتماعی ام عمل نموده و گامی هر چند کوچک برای اصلاح امور برداشته ام …
امروز در فضای مجازی نامه ای به امضای ده تن از نمایندگان استان در حمایت از رییس هیات سوارکاری استان دیدم و خوشحال شدم که اگر چه نمایندگان استان در باره فقر و گرانی ، بیکاری ، تورم ، فساد و دیگر مشکلات ریز و درشت استان و کشور سکوت کرده اند و گاهی هم در صحن علنی مجلس برای ما شعر می خوانند!!!! اما آن قدر هیات سوارکاری اهمیت دارد که ده نماینده به وزیر ورزش و جوانان که به شکر الهی از سانحه هوایی جان سالم بدر برده ، نامه می نویسند و از تلاش ها و خدمات رییس هیات سوارکاری حمایت می کنند . فقط یادمان باشد طبق اصل 85 قانون اساسی: نمایندگان مجلس شورای اسلامی می‌توانند در مواردی که لازم می‌دانند هیئت وزیران یا هر یک از وزرا را استیضاح کنند، استیضاح وقتی قابل طرح در مجلس است که با امضای حداقل ده نفر از نمایندگان به مجلس تقدیم شود … ؟! .
موضوع یادداشت من اصلا رییس هیات سوارکاری نیست که از هیات های موفق ورزشی هم هست بلکه طرح این پرسش است که ایا اصولا نمایندگان استان برای خود اولویتی دارند یا خیر؟ وقتی ظرفیت نمایندگی مجلس با ده امضا که برای استیضاح هر وزیری کافی است هزینه حمایت از یک رییس هیات یا فلان مدیر می شود، مشخص است که دوستان نماینده ما اولویتی ندارند و اموراتی برای آنان اهمیت دارد که برای مردم اهمیتی ندارد ؟! و متاسفم بگویم که حتی متن نامه ای را که امضا کرده اند را خوب نخوانده اند تا تشخیص دهند راکد با راکت تفاوت دارد و یا خوشنود و خورسند را چگونه می نویسند و …
من بارها خواسته ام که آقایان نمایندگان استان بیایند اولویت های استانی و ملی خود را مشخص کنند. عملکرد تقنینی و نظارتی خود را بگویند. در باره حل مشکلات مردم چه اقداماتی کرده اند؟ نظرشان در باره مسایل و مشکلات استان و کشور چیست؟ نظرشان در باره توسعه استان، وضعیت سرمایه گذاری و تولید و کارآفرینی چیست ؟ و …
من در باره مشکلات شرکت ایحاگستر شمال که سال هاست اسیر مناسبات باندی و بانکی و اداری است به عنوان نمادی از مشکلات بخش تولید و صنعت استان حدود 40 یادداشت نوشته ام که به تنهایی یک کتاب مستقلی است اما از هیچ نماینده ای صدایی بر نیامده و پی گیری نکرده که چرا 15 سال است مشکلات بانکی این شرکت حل نمی شود ؟ چرا مصوبات ستاد تسهیل اجرا نمی شود؟ اگر مالک مشکل دارد چرا با تخلفاتش برخورد نمی گردد و به جایش مصوبه به نفع شرکت تصویب می شود ؟ چرا بانک ملی از مصوبات مجلس و ستاد تسهیل استنکاف می کند؟ چرا سازمان بازرسی استان به پرونده ایحاگستر ورود نمی کند؟ چرا با تخلفات بانک ملی استان برخورد قضایی نمی شود ؟ چرا از راه اندازی یک صنعت مادر و مدرن و آماده به کار جلوگیری می شود ؟ چرا حتی از طرح یک سوال و تذکر از وزیر اقتصاد و وزیر صمت و.. خودداری کرده اند ؟ و …
آقایان نماینده می دانند و باید بدانند نمایندگی مردم یک وظیفه خطیر و اساسی است و مسئولیت مهم قانون گذاری و نظارتی به عهده آنان است و نباید آن را هزینه امور جاری و عادی و بی اهمیت نمایند . امیدوارم با مطالعه این یادداشت به یادشان بیاید که رفع مشکلات بخش تولید و صنعت و سرمایه گذاری و کارآفرینی استان ، یک ضرورت انکار ناپذیر بوده و برای رفع گره های این بخش در استان که تولید کننده آسیب های اجتماعی هستند، وطیفه مهمی به عهده دارند . امید این که به این وظیفه خود عمل نمایند .
