معیشت مردم در گرو طمع دلالان
سالهاست در کشور ما معیشت مردم در گرو طمع دلالان قرار دارد. این چرخه معیوب توزیع کالا بارها توسط کارشناسان اقتصادی مذمت شده و مسئولین نیز همانند مردم تنها به شکایت از آن مشغولند. عدم وجود مسئول واحد برای نظارت بر بازار موجب جولان دلالان و عدم پاسخگویی مسئولین شده است.
به گزارش تفاهم، سالهاست در کشور ما معیشت مردم زیر تیغ طمع دلالان قرار گرفته است. از بازار مسکن و خودرو گرفته تا حتی بازار میوه تحت سلطه دلالان طمعکار قرار دارد. آن هم در شرایطی که دولت در نظارت بر بازار کاملاً ناموفق است و بیشترین آسیب، نصیب تولیدکننده و مصرف کننده نهایی میشود.
در طول این سالها چرخه معیوب توزیع کالا در کشور، موضوع بسیاری از میزگردها و مقالات تحلیل اقتصادی کارشناسان قرار گرفته اما در کمال تعجب این مباحث در عمل هیچ نتیجهای در بر نداشته است.
آیا واقعاً در کشوری که جوانان نخبه آن تحت شدیدترین تحریم ها دانش هستهای خود را توسعه دادند، برنامه موشکی ایران را به سرانجام رساندند و در کمترین زمان همپای دانشمندان دنیا به تولید واکسن کرونا و دست یافتند توان سازماندهی سیستم توزیع و حذف دلالان وجود ندارد؟
چه کسی مسئول نظارت بر بازار است؟
یکی از سادهترین و عجیبترین مواردی که معضلات بزرگی برای جامعه ما ایجاد کرده است عدم وجود مسئول واحد در حوزه های مختلف است. در مسائل مختلف مانند آلودگی هوا یا همین نظارت بر بازار، عدم وجود مسئول واحد سبب سردرگمی مردم و سوءاستفاده دلالان و البته عدم پاسخگویی مسئولان شده است.
در شرایطی که نهادهایی که هریک بخشی از کار نظارت بر بازار را برعهده دارند تعامل مناسبی با هم ندارند و موازی کاری و عدم هماهنگی اقدامات آنها را بی اثر کرده است دلالان به راحتی جولان میدهند و معیشت مردم را به فنا میدهند.
در حالی که دولت با اقدامات سلبی و ایجابی خود به طور قطع میتواند معیشت مردم را از سلطه دلالان خارج سازد. متاسفانه بیش از هر چیز به نظر میرسد اراده قاطعی برای مبارزه با این فساد سیستماتیک وجود ندارد.
استقبال مردم از اقدامات محدود دولت برای کمک به معیشت مردم مانند بازارهای میوه و ترهبار نشان میدهد مردم به راستی تحت فشار هستند اما همچنان اثری از عزم راسخ قوای سه گانه برای مبارزه با دلالی دیده نمیشود.
چه کسانی معیشت مردم را به بازی گرفتهاند؟
مسئله دیگر در این زمینه، تغییر نگرش جامعه به پدیده منحوس دلالی است. گویا همه ما فراموش کردیم دلالی به دلیل تبعات آن یکی از مشاغل مکروه در آموزههای دین اسلام است.
امروزه با گسترش فرهنگ منفعت طلبی شخصی، دلالان و محتکران به زرنگی و آیندهنگری خود افتخار میکنند. حتی عموم مردم نیز شم اقتصادی چنین افرادی را تحسین میکنند.
نکته مهمتر اینکه نقش موثر دلالان در بازارهای مختلف مسکن، خودرو، دارو و مواد غذایی بیانگر آن است که افراد زیادی در جامعه به شغل شریف دلالی مشغولند. به عبارت سادهتر همه ما در پیرامون خود در میان اقوام، دوستان یا همسایگان خود چنین افرادی را میشناسیم.
بازاری محترمی که بخشی از سرمایه خود را وارد بازار مسکن کرده و سود خوبی کسب میکند یا نگهبان ساده ای که حفاظت از یک انبار پنهانی برای احتکار کالا را برعهده گرفته و حقوق خوبی دریافت میکند هر دو در فرآیند دلالی نقش موثری دارند.
مسئله این است که ارزش کار و تولید در کشور ما از بین رفته و همه به دنبال درآمد زیاد و زحمت کم هستند. غافل از اینکه وقتی همه فروشنده هستند ناگزیر باید آنقدر کالا دست به دست شود تا هر کسی سهمی برای خود بردارد و در نهایت بیچاره آن مصرف کننده نهایی!
چاره کار چیست؟
موضوعی که همه در آن اتفاق نظر دارند تاثیر مخرب دلالی بر اوضاع اقتصادی و به خصوص معیشت مردم است. بنابراین خوشبختانه در صورت مسئله شک و شبهه ای وجود ندارد.
سادهترین راه برای حذف این شبکه دلالی ایجاد ارتباط مستقیم میان تولیدکننده و مصرفکننده است. برای این مهم نباید در انتظار اقدامات دولت بمانیم هرکس در هر جایگاهی میتواند نقش موثری داشته باشد.
اگر تولیدکننده هستید تلاش کنید زحمت فروش مستقیم به مصرف کننده را تحمل کنید ولی دست دلالان را از دسترنج خود و معیشت مردم کوتاه کنید. اگر فروشنده هستید تلاش کنید با ایجاد ارتباط مستقیم با تولیدکننده محصولات مختلف را با کمترین قیمت به مردم بفروشید.
اگر کارآفرین هستید برای راهاندازی سیستمی شفاف و آسان برای ارتباط مستقیم تولیدکننده و مصرفکننده سرمایهگذاری کنید. اگر سرمایهدار هستید در استارتاپهایی برای اصلاح سیستم توزیع کالا سرمایهگذاری کنید.
اگر مصرفکننده هستید تلاش کنید مایحتاج خود را مستقیماً از تولید کننده تهیه کنید. اگر فعال رسانهای هستید تلاش کنید اخبار مربوط به دلالی و تخلفات اقتصادی را رسانهای کرده و پرونده تخلفات را از مقامات قضایی پیگیری کنید. خلاصه اینکه در هر کجای این جامعه هستید به دنبال تضعیف دلالیگری باشید تا جامعه خود را از این معضل بزرگ نجات دهیم.