مسکن از سری نیاز های اولیه ی هر فردی به شمار می آید . همانطور که همگان به آن واقفیم ، مسکن به محیطی با حداقل امکانات کافی برای اقامت یک خانواده به حساب می آید و امروزه با افزایش جمعیت جهان ، تامین مسکن ، یکی از با اهمیت ترین دغدغه های اجتماعی به حساب می آید که از تاثیر مسائل اقتصادی بر آن نمی توان چشم پوشی کرد . در کشور ما ، عناوینی تحت وجود انواع مسکن به چشم می خورد که از مهم ترین آنان می توان به مسکن مهر ، مسکن امید و مسکن ملی اشاره کرد. ممکن است شما نیز با شنیدن کلمات فوق با توجه به وعده های اخیر ، با خود بیندیشید که آیا موارد بالا راهی برای خانه دار شدن متقاضیان است یا تنها سبب افزایش سرمایه ی سرمایه داران می شود؟
مسکن مهر؛ نامی آشنا از زمان دولت ریاست جمهوری محمود احمدی نژاد است. هدف اصلی از بیان این طرح ، خانه دار کردن اقشار کم درآمد و دهک پایین بود و همچنین تشویق برای ساخت خانه توسط آنان با واگذاری قطعات زمین به صورت اجاره بلند مدت و پرداخت تسهیلات کم بهره بوده است. این طرح که از طرح های مهم دولت نهم به شمار می آمد ، در ابتدا پیشرفت قابل توجهی داشت ولی تا دولت یازدهم به طول انجامید و تحویل دولت وقت ، حسن روحانی داده شد. سپس طرحی به نام مسکن ملی بر سر زبان ها افتاد . شروع هیجانی هر دو طرح ، قیمت املاک در شهرهای بزرگ ، مانند پایتخت را ، دچار تغییرات محسوسی کرد و از همین رو تا حدودی از قیمت و هزینه اجاره بها مورد های پسندیده شده توسط مردم کاسته شد . اما این موضوع دوام زیادی نداشت.
یکی از بزرگ ترین معضلات و مشکلات مهم مسکن مهر ، که توجه کارشناسان و متخصصان این حوزه را در آن زمان جلب کرد، موقعیت محلی مسکن های ساخته شده بود . چرا که از اراضی خارج شهر ها ، به منظور ساخت استفاده می شد. دو دلیل اصلی ، وجود نداشتن زیر ساخت های لازم و عدم وجود امکانات رفاهی قابل قبول برای زندگی ، سبب پرداخت هزینه های سنگینی بابت زیر ساخت های اصلی، امکانات رفاهی و … توسط دولت شد . از همین موضوع ، به عنوان علتی برای متوقف شدن مسکن مهر یاد می شود ، اما در طرح ملی مسکن ، هدف اصلی ، مکان یابی درون شهر ها مطرح شد . و در طرح مذکور ، ساختمان های بلند با واحدهای تعداد زیاد ساخته نمی شد. طبق اعلام کارشناسان تعداد طبقات طرح مسکن ملی ، نهایتا 7 طبقه گزارش شده است.
به طور کلی می توان گفت ، طرح مسکن ملی ، اقدامی مثمرثمر برای تکمیل نمودن طرح ناتمام مسکن مهر مطرح گردید و قرار بر این بود که در طی چندین گام به اجرا در بیاید و با اجرایی شدن آن ، بخش زیادی از مردم نیازمند ، خانه دار شوند. زمین مورد نیاز افراد متقاضی این طرح ، از سوی دولت تامین شده و سعی بر رفع مشکلات طرح مسکن مهر ، در چندین مرحله بود.
به مرور زمان ، برچسب داغ دیگری به این نیاز مهم و حیاتی زده شد . این بار نوبت به خودنمایی طرحی به نام طرح مسکن امید رسید . در اواخر روزهای بهمن ماه سال 1396 در زمان وزارت عباس آخوندی در وزارت راه و شهرسازی ، با حضور رئیس جمهور وقت ، اجرای آن آغاز شد. این در حالی بود که دو پروژه ی قبلی ، آنطور که باید و شاید پاسخگوی این نیاز اولیه و درعین حال مهم مردم نبود. نخستین پروژه مسکن امید که در شهر تهران مورد افتتاح قرار گرفت ، پروژه ای تحت عنوان بهاران شرقی بود ، که در زمینی با مساحت بالغ بر ۳ هکتار با زیر بنای غیر خالص ۴۷۰۰۰ متر مربع ، در قالب ۹ بلوک و تعداد ۳۲۴ واحد مسکونی و ۶۳ واحد تجاری در منطقه ۱۸ ساخته شده بود اما به مرور زمان شاهد روند پیشرفت کند این طرح نیز بوده ایم.
از سوی دیگر، سرازیر شدن و به کارگیری بسیاری از سرمایههای شخصی سرمایه داران در این بازار نیز ، سبب افزایش و رونق ساخت و ساز شد و این موضوغ باعث به وجود آمدن یکی از بزرگ ترین حبابهای اقتصادی مسکن شد.
منبع: روزنامه تفاهم