پيوند و سنخيت ميان بیمه مرکزی و رسانه ها(به عنوان نماينده افكار عمومي) از دومنظر قابل توجه است ، بيمه از يك سو نهادي نيازمند به مردم است كه از اين منظر ملزم به پيروي از اصول و قواعدي ویژه و اختصاصی براي دستيابي به اهداف خود مي باشد و از دیگرسو بیمه مرکزی به عنوان نهاد حاكميتي بيمه ، جزيي از كليت نظام است كه بايد از طريق جلب اعتماد مردم و برقراري ارتباط تعاملي ، افكار عمومي را همراه و همگام خود نموده تا بتواند در بلندمدت با برنامه ريزي هاي منطقي به عنوان مجموعه اي از نظام در راه توسعه همه جانبه و پايدار گام بردارد.
هرچند علوم ارتباطات به معناي عام آن از لحاظ سخت افزاری، نرم افزاری و تكنولوژيكي، گسترش و تعميق بسيار يافته و بهره گبری از این دانش به عنوان یک ضرورت بایسته برای تمام حوزه ها ثابت شده اما به نظر مي رسد با وجود همه تلاش هایی که کارگزاران حوزه ارتباطات صنعت بیمه از خود نشان داده اند – به جز معدود برنامه های نافرجام، محدود و مقطعی- هنوز سيستم و برنامه ي منسجمي براي اطلاع رساني در سطح كلان و خرد در كشور براي تعميم فرهنگ بيمه به فردفرد جامعه ايجاد نشده است و برنامه های این نهاد در دوره ها و مقاطع مختلف هرچند تاثیر گذار بوده و لیکن به علل محتلف مانند «عدم اعتقاد راسخ و حمایت سردمداران این سازمان به فعالیت های ترویجی»، « توانمند نبودن مدیران مرتبط با این حوزه»، «هزینه های بعضا بالای فعالیت های تبلیغاتی- اطلاع رسانی »، « تکرار نشدن کمپین های اطلاع رسانی ، تبلیغاتی»،« عدم توجه به بندهای گنجانده شده در اسناد بالا دستی مانند سند توسعه فرهنگ بیمه – که بجد نیازمند بازنویسی است-»، و… موجب شده است اطلاعات بعضا پردازش شده و قابل ارائه به مردم در جايگاه خود حبس و يا با مشكلات بسيار و در خوش بینانه ترین حالت با تاخير زياد در اختيار استفاده كنندگان قرار گيرد. اين موضوع در طولاني مدت تاثیرات نامطلوب خود را بر«نحوه اتخاذ تصميمات درست» ،«بهره وري نامناسب از زمان ،نيروي انساني و امكانات»، « ناتوانی در مدیریت بحران های بیمه ای» و .. گذاشته است ، موضوعاتی كه هرچه نداشته باشد برعدم آشنايي مردم- بیمه گذاران بالقوه- با مفاهيم بيمه اي و متعاقب آن عدم ايجاد اعتماد و بهره گيري از خدمات آن نقش آفرین بوده است.
مديريت بر اطلاعات و پیام ها شامل جريان «توليد»،«گردآوري»،«پردازش» ،«اشاعه» و «استفاده مناسب »از اطلاعات است كه رعایت همه آنها دارای حساسيت بسياري است. به باور نگارنده نگاه های حاکم چند سال اخیر بر همه فرایندهای این بخش از مدیریت ، یا دارای مشکل است و یا با سنگ اندازی های سلیقه ای به کندی در حال انجام است.
صنعت بیمه کشور و به بیان روشن تر بازیگران حوزه ارتباطات و روابط عمومی، آگاهانه یا از سر نا آگاهی در«تولید» اخبار و مطالب از طریق قالب های سنتی و مدرن به دلایل مختلف( قانونی، سلیقه ای، مدیریتی،ترس،نبود اختیارکافی، لزوم تطبیق مطالب با مقررات و آیین نامه ها، دانش اندک و….) با مشکلات عدیده مواجهند، همین بازیگران به دلایل محتلف توان «گردآوری اطلاعات» و مطالب مورد نیاز، جذاب و مخاطب پسند را ندارند، اگر هم این توانمندی را پیدا کنند به همان دلایل ذکر شده ، اختیار و قدرت لازم و کافی برای «پردازش» اطلاعات دریافتی و متعاقب آن فرم دهی و انتخاب قالب متناسب برای عرضه به مخاطبان عام و خاص را ندارند ، کمتر حوزه ای دیده می شود که برنامه ای مدون و منظم و تاثیر گذار برای« اشاعه» و نوآوری مطابق با نظر« اورت راجرز» داشته باشد چه در این حوزه هم نظرِ مدیران ارشد ارجح می نماید و هم اجرا در یک سیر پذیرفته شده ، سنتی و کم ریسک ، جذاب تر و کم درد سرتر است. مسلم است که اجرای همه این فرایندها برای رسیدن به هدف غایی یعنی همان «استفاده مناسب» طراحی می شود . بر این اساس اگر هرکدام از این فرایندها بدرستی در جای خودش ننشیند هم دسترسی مخاطب به مطلب تهیه شده دچار اختلال می شود و هم احتمال عدم درک محتوای ارائه شده – به عنوان یکی از عناصر یک ارتباط موفق یعنی رمز یابی- بالاتر می رود.
با این تفاسیر به نظر مي رسد با تنظيم يك برنامه جامع ، متناسب با تحولات تکنولوژیکی و در راستای چشم اندازهاي ترسیم شده ،روشن و واقع بينانه و مبتنی بر دانش مغز افزاری، مي توان فرايند بهره گيري از قابلیت ها، توانمندی ها و ظرفیت های رسانه ها را آسانتر نموده و جريان اطلاع رساني ،انتشار اطلاعات ، ارتباط دوسويه يا تعاملي ، سنجش و جلب و جذب افكار عمومي و كسب تفاهم متقابل را مديريت كرد و در اين مسير رسانه ها بستر بالقوه اي هستند که مناسب ترين امكانات و شرايط را براي برقراري ارتباط با افكار عمومي فراهم مي سازند.
تدقيق و تحقيق در جامعه امروز نشان مي‌دهد که هرچند برنامه های مختلف، متنوع ، گوناگون و جذابی در طی چند سال و یا چند دهه اخیر برای افزایش اطلاعات بیمه و متعاقب آن تقویت سواد بیمه ای مردم توسط شرکت ها و موسسات بیمه ای انجام شده و همه این برنامه ها و اقدامات نیز جای تحسین و احترام دارد و لیکن علیرغم همه این تلاش ها، تحقيقا هنوز هم که هنوز است در زمينه آگاهي عمومي نسبت به بيمه مشكلات جدي وجود دارد كه پرداختن به آنها در معرفي بهينه بيمه به افكار عمومي كمك شاياني خواهد كرد.
« بيمه»در حال حاضر بنا به ماهیت ذهنی و مفهومی خود براي بسياري از مردم ناشناخته و مغفول مانده است و باور نگارنده اين است كه مي توان با ايجادمكانيزم هاي لازم اين حرفه و خدمت را به افكار عمومي بطور اعم و نخبگان بطور اخص شناساند.رسانه هاي جمعي از ديرباز با چاپ نخستين روزنامه ها در دنيا سرنوشت مشتركي با جوامع انساني پيداكردند كه داراي اثرات متعامل و متقابلي با يكديگر بوده اند.«سرعت» ، «نظم» ،«گستردگي و تداوم انتشار»، «فراگير بودن» ،«جذابيت» و در عرصه كنوني: « ميل به عضويت در شبكه هاي بسيار قدرتمند اجتماعي و اطلاع رساني»،« گسترش رسانه های شخصی » و متعاقب آن « تاثیر گذاری و نظارت شخصی بر روندها و فعالیت های جامعه از طریق رسانه های متنوع و مولتی مدی های جذاب»، ويژگي هايي است كه رسانه ها با برخورداري از آنها بر ديگران تاثير مي گذارند و در حوزه بيمه مي‌توانند با«شناساندن فلسفه و روح بيمه و تبيين اهمیت آن در جامعه»،«بالا بردن ارزش كيفي خدمات بيمه اي»،« برقراري ارتباط و امكان تبادل تجارب دست‌اندركاران بيمه»، «افزايش و ارتقاء سطح آموزش بيمه»،« معرفي مطلوب وجذاب رشته هاي بيمه اي به اقشار مختلف »،«تشويق و ترغيب مردم به فعاليت هاي بيمه اي»و« تلاش براي برداشتن موانع رشد اعتلاي اين حرفه» مفيد باشد. در این مسیر« پرهیز از واکنش های هیجانی و احساسی از طرف مدیران ارشد و میانی به برخی مطالب منتشر شده با اهداف معین »و هم چنین«تولید محتواهای مختلف با هدف آموزش، راهنمایی و ایجاد همبستگی بین ارکان صنعت و مردم» از نان شب هم واجب تر است.
به هرحال براي ماندن در اين عرصه با توجه به سرعت فزاينده تحولات در جامعه بين المللي و عقب نماندن از كورس رقابت در صحنه اطلاعاتي و ارتباطي، تدوين ساختارهاي جديد در راستاي برنامه هاي بلندمدت با عنايت به گسترش روزافزون شبكه هاي اجتماعي و اطلاعاتي ، موضوعي است كه اكنون به عنوان يك « ضرورت» برای بیمه تبديل شده است، ضرورتی که دیگر نگاه سنتی لوکس نشینی را بر خود بر نمی تابد و با حاکمیت نگاه های مثبت و تمرکز بر بهره گیری از توجه دانش و تجربه فعالان این بخش قطعا آرزوی دست نیافتنی هم نیست.
منبع: روزنامه تفاهم
