از سال 86، براساس مصوبه 611 جلسه شورای عالی انقلاب فرهنگی، روز سوم اردیبهشت هر سال به عنوان روز ملی کارآفرین نامگذاری شد. نامگذاری که شاید ارزش آن در دنیای تحولات بی‌وقفه امروز از اهمیت بیشتری برخوردار باشد. در جهان امروز، همگی می دانند که کامیابی و موفقیت از آن جوامع و سازمان هایی است که بدنبال خلق نوآوری اند و با تاسیس شرکت های جدید، مسئول تجاری سازی ایده های نوین می باشند، بویژه نوآوری های بنیادین که موجبات خلق یک بازار کاملا جدید و یا تحولی در بازارهای قدیم خواهد شد.
شاخص های سخت افزاری و دارایی های مشهود که دیروز درجایگاه یک بنگاه اقتصادی نقش تعیین کننده داشت، جای خود را به نوآوری، ابداع، خلق محصولات جدید و دارایی های نرم افزاری داده است. شرایط اقتصادی، صنعتی، اجتماعی و فرهنگی دنیا به گونه ای است که حل مشکلات و تنگناها، الگوها و راه حل های جدید و متفاوتی را می طلبد و از اینرو کارآفرینانی که بطور خاص دارای نقشی موثر در فرایندهای توسعه ی اقتصادی دارند، اگر تا دیروز ثروتمندترین افراد دنیا آن هایی بودند که منابع مالی بیشتری در اختیار داشتند نظیر راکفلرها، امروز ثروتمند ترین مردم دنیا ،فردی دانش مدار و کارآفرین مانند بیل گیتس مدیر شرکت مایکروسافت هستند.
کشورهای پیشرفته و توسعه یافته به خوبی دریافته اند که درعصر جدید، رقابت بر سر منابع و سرمایه هاست و در پرتو توجه افراد تحصیلکرده و متخصص، چرخ های رشد و توسعه را به حرکت درآورده و به ابداعات و نوآوری هایی دست یافته اند. اقتصاد ما نیز که همواره گرفتار نارسایی ها، کمبودها و سوء مدیریت هایی است که منجر به وضعیت ناهنجار بیکاری، کمبود تولید ناخالص داخلی، کاهش قدرت سرمایه گذاری دولت و ضعف در صادرات غیرنفتی می باشد، نوش دارویی همچون رشد کارآفرینی و فرهنگ کارآفرینانه ،تنها راهی است که می تواند اوضاع را بهبود بخشد. در چنین شرایطی چنانچه صاحب نظران کارآفرینی کشور احساس مسئولیت نکنند و با همت گروهی، جایگاه، رسالت و مفهوم حقیقی کارآفرینی را تبیین و معرفی نکنند، همچون بسیاری از امور ضروری دیگر به فراموشی سپرده خواهد شد. نهادهای مربوطه باید بکوشند که برخلاف روش های سنتی آموزشی که در اکثر قوانین حاکم بر آموزش و پرورش کشورمان نیز به چشم می خورد که تنها منجر به تربیت افرادی با ذهن کارمندی خواهد شد، دریچه ای جدیدی به سوی آموزش هایی با سمت و سوی کارآفرینی باز نمایند. که قدر مسلم نیاز به تفکر و آموزش های خارج از کلیشه دارد.
متفکرین این حوزه باید در سیستم های آموزشی براین مفهوم مهم تاکید نمایند که کارآفرینی یک شغل نیست، بلکه می توان در امتداد آن شغل آفرینی نمود. البته این مطلب نیز هرگز نمی تواند تعریف جامع و کاملی از آن را در بر گیرد. چرا که عده ای کارآفرین را کسی می دانند که فقط بتواند ریسک تاسیس یک کارگاه، کارخانه یا شرکتی را پذیرفته و مشغول به کار شود، عده ای نیز آن را مترادف با شغل آزاد می دانند که خودت کارفرمای خودت هستی…
