اهدای خون ، امری خداپسندانه

اهدای خون در عصر حاضر با توجه به آمار اعلام شده از این که جمعیت کشور ایران به سمت سالمندی پیش می رود و در پی آن آمار مصرف خون افزایش می یابد ، امری بسیار مهم تلقی می شود.

در تمام دنیا، اهدای خون صورت می پذیرد،عده ای داوطلبانه و عده ای به ازای دریافت مبلغی این اهدا را انجام می دهند. اما خوشبختانه امروزه این امر در ایران کاملا بصورت داوطلبانه و با نیت یک کار خوب انسان دوستانه و در مراتب بالاتر کسب رضایت الهی صورت می پذیرد. همین موضوع  باعث گشته که کشور ایران طبق آمار چند سال گذشته از جمله کشورهایی باشد که به شاخص اهدای خون صد درصد داوطلبانه رسیده است و این موضوع در سازمان جهانی بهداشت نیز به ثبت رسیده است. افرادی که بصورت خودجوش و داوطلبانه و تنها با هدف نجات زندگی دیگران و بدون هیچ چشمداشتی با ارزش ترین مایع بدن خود را به هم نوع خود هدیه می کنند.

در مرداد سال ۱۳۵۳ شمسی ، سازمان انتقال خون ایران با هدف سامان بخشیدن به وضع آشفته خون رسانی و به منظور ترویج فرهنگ اهدا، تهیه و تأمین خون و فرآورده های سالم و مطمئن و رایگان برای رفع نیاز بیماران نیازمند، به وجود آمد. از آن تاریخ به بعد، سالروز تأسیس این سازمان در نهم مرداد ماه، به عنوان روز ملی اهدای خون نام گذاری شده است. بر اساس گزارش سازمان انتقال خون،هر فرد با اهدای یک بار خون، جان سه بیمار را نجات می دهد، بنابراین عمل نه تنها اهدای زندگیست، بلکه اهدای امید و عشق به هزاران بیماریست که از نعمت سلامتی بی بهره اند. اما فرد اهدا کننده ،علاوه بر اینکه در بدست آوردن ثواب و نجات جان یک انسان شریک خواهد بود، سلامت جسمانی خود را نیز بیمه می کند. عموم افرادی که جز گروه اهدا کنندگان مستمر قرار دارند از سلامت جسمانی خود نیز اطلاع می یابند. اهدای خون حتی در ایام همه گیری کرونا نیز در طی این دوسال ادامه داشته و البته باید بصورت مستمر ادامه یابد.  کارشناسان این حوزه بر این عقیده اند که اهدای خون پس از تزریق واکسن بر پایه ویروس زنده ضعیف شده ، حداقل ۱۴ روز و پس از تزریق با سایر واکسن‌ها یک هفته به تعویق افتد تا عوارض جانبی تزریق واکسن به خوبی رفع شده و با عوارض پس از اهدای خون اشتباه گرفته نشود. حتی با توجه به شواهد موجود که نشان می‌دهد ، ویروس کرونا از طریق خون منتقل نمی‌شود، اهدای خون افراد سالم در زمان شیوع بیماری کرونا با در پیش گرفتن همه احتیاطات مربوط به پیشگیری از بیماری ایرادی ندارد.

عموم مصرف کننده های اصلی خون و فرآورده های خونی در بیماران تالاسمی، هموفیلی و دیالیزی صورت می گیرد، همچنین در بیماران نیازمند به جراحی های بزرگ قلب، کلیه و … و یا در انواع سرطان ها، بخصوص در مراحل شیمی درمانی. علاوه بر این در برهه های حساس کشور همچون رخدادهایی چون سیل، زلزله و یا اتفاقاتی از این قبیل مصرف این فرآورده ها را به شدت افزایش می دهد. اما مهم ترین نکته در انتقال خون، اطمینان از سلامتی فرد اهدا کننده خون است تا از انتقال ناخواسته بیماری از اهداکننده به گیرنده ی خون جلوگیری شود. این اطمینان از سلامتی در گام نخست توسط خود اهداکننده صورت می پذیرد و در مرحله ی بعد توسط آزمایشات طبی که برای اطمینان ازصحت و سلامت خون اهدایی انجام می شود. تحقیقات دانشمندان نشان می دهد که این امر مزایای بی شماری برای فرد اهدا کننده خواهد داشت. جلوگیری از هموکروماتوز که نوعی عارضه به علت جذب بیش از حد آهن توسط بدن است در افرادی که بطور منظم این کار را  انجام می دهند، مشاهده می گردد.

این امر ، سبب پاکسازی خون از مواد سمی و ایجاد کننده ی سرطان شده و تا حد زیادی در کاهش خطر ابتلا به انواع سرطان موثر است. سلامت قلب و کبد از دیگر مزایای اهدای خون برای فرد خون دهنده است، چرا که داشتن رژیم های غذایی غنی از آن ، بویژه پروتئین های حیوانی در سبک زندگی امروز باعث ابتلا به سیروز و نارسایی کبدی و آسیب به پانکراس شده که اهدای منظم خون کمک می کند که سطح نرمال آهن خون حفظ شود و ریسک ابتلا به بیماری های مختلف کاهش یابد.

در تحقیقات جدید از اهدای خون به عنوان یک روش درمانی برای کاهش وزن بدون هیچ خطری برای سلامتی  یاد می شود. همچنین پس از اهدای خون ، بدن شروع به فعالیت برای ساخت گلبول های جدید خونی کرده که افزایش سلامتی بدن را در پی خواهد داشت. اما آنچه از همه  مطالب مذکور مهم تر و با ارزش تر است، احساس یک عمل انسان دوستانه ای است که بعد از اهدای خون به انسان دست می دهد که نه تنها در نجات جان یک انسان دیگر سهیم بوده ایم، بلکه مرتبه و جایگاهی است که به خاطر این از خود گذشتگی در پیشگاه خداوند متعال کسب نموده ایم.

اکبرزاده – کارشناس اجتماعی