آیا ETF روش خوبی برای خصوصی‌سازی است؟
وی تجربه انگلستان در دهه ۸۰ میلادی در زمینه واگذاری اموال دولتی را به عنوان مثالی نزدیک به شیوه فعلی دولت ایران در واگذاری اموال به صورت ETF مطرح کرد و گفت: انگلستان حدود ۶۰۰ سال تجربه بازار سرمایه و بیش از ۲۰۰ سال تجربه بهره‌گیری از بورس متشکل رسمی دارد. این کشور در دهه ۸۰ میلادی تصمیم گرفت شرکت‌های ملی شده را واگذار کند؛ بنابراین از طریق آگهی در روزنامه اعلام کرد که قصد دارد بزرگترین شرکت‌هایش از جمله شرکت بریتیش تلکام (مخابرات انگلستان) را واگذار و هر کسی که سهم می‌خواهد ثبت‌نام کند. بدین ترتیب همه مردم این فرصت را پیدا کردند که در آن شرکت‌ها سهیم شوند.
این کارشناس اقتصاد مالی ادامه داد: این نحوه عرضه به معنای آن نیست که اکنون همه مردم سهمی از شرکت‌های بزرگ دارند. پس از مدتی برخی توانستند با خریداری کردن سهم دیگران، سهام خود در این شرکت‌ها را افزایش داده و مدیریت این شرکت‌ها را به دست بگیرند. اما مسئله این است که اکنون هیچ کسی ناراضی نیست و احساس بی‌عدالتی نمی‌کند، چون دولت سهام را به نحوی عرضه کرد که عموم مردم به آن دسترسی داشتند و خود مردم سهم خود را در بازار فروخته‌اند.
برزنی افزود: دولت در واگذاری اموال به شیوه ETF نگران مدیریت شرکت‌ها است که بعد از واگذاری به مردم دچار اختلال شوند. چنین توجیهی کمابیش درست است و برای انتقال مدیریت باید با احتیاط عمل کرد. شیوه عرضه سهام به صورت صندوقی متشکل از چند شرکت نیز در گذشته آزمون خوبی را پس داده است و صندوق‌ها معمولا عملکرد خوبی داشته‌اند.
بر اساس این گزارش، وزارت امور اقتصادی و دارایی چندی پیش طی اطلاعیه‌ای فراخوان واگذاری (شماره ۱) پذیره نویسی واحد‌های سرمایه‌گذاری صندوق سرمایه گذاری قابل معامله (ETF) “واسطه‌گری مالی یکم” را منتشر کرد. در این اطلاعیه آمده بود که وزارت امور اقتصادی و دارایی از طریق این واگذاری، به نمایندگی از دولت جمهوری اسلامی ایران، باقیمانده سهام خود در بانک‌های ملت، تجارت و صادرات ایران و بیمه‌های البرز و اتکایی امین را واگذار خواهد کرد.
به طور کلی قرار است ۱۶ هزار ۵۰۰ میلیارد تومان باقیمانده سهام دولت در سه بانک و دو شرکت بیمه‌ای مذکور در قالب یک صندوق سرمایه گذاری قابل معامله در بورس (ETF) با عنوان «واسطه گری مالی یکم» عرضه شود.
