احمد رمضانی در گفت‌وگو با ایسنا، اظهار کرد: صنایع و نیروگاه‌ها از جمله منابع ثابت و خودروها از منابع متحرک آلایندگی شهرها به شمار می روند اما در داخل کلان شهرهای کشور آنچه مسلم است آلایندگی قابل رویتی است که وجود دارد.

وی با اشاره به طبقه بندی آلایندگی شهرها گفت: آلودگی دو نوع است؛ یک سری آلایندگی‌هایی که قابل رویت نیستند و بیشتر در کلان، روی آب و هوا تاثیر می‌گذارد مثل گازهای گلخانه‌ای و غیره و دوم آلایندگی قابل رویت مانند ذرات میکرونی که فضای شهرها را تغییر رنگ می‌دهد و کاملا قابل مشاهده است.

این کارشناس حوزه انرژی افزود: همچنین این آلایندگی هوا ناشی از ذرات میکرونی می‌تواند به چندین عوامل متحرک و ثابت درون شهری و برون شهری بستگی داشته باشد، اعم از خوردوهای سبک و سنگین، صنایع و نیروگاه‌ها که هر یک از آن ها می توانند به نسبت در انتشار آلایندگی هوا نقش داشته باشند اما به نظر بیشترین و بارزترین عامل متحرک مربوط به خودروهای سنگین و بعضا فرسوده است که داخل شهرها حجم زیادی گازوئیل می سوزانند و تبدیل به دوده می کنند.

رمضانی اظهار کرد: بیش از ۹۰ درصد خودروهای سنگین در کشور قدیمی و از عمر مصرف آن‌ها دهه‌ها می گذرد و متاسفانه به عنوان حمل و نقل تجاری در شهرها تردد می‌کنند و بسیار هوا را آلوده می‌کنند و نکته بارز اینکه مجوز برخی از این خودروها در بین شهرها به دلیل مستهلک بودن، لغو شده اما این خودروها در داخل شهرها به عنوان سرویس و یا فوق العاده در حال تردد هستند و آلایندگی داخل شهر را افزایش می‌دهند که اگر در همان بین شهرها بودند شاید انتشار آلایندگی آن‌ها اینچنین مشکل ساز نمی‌شد.

به گفته وی در این سال‌ها واردات خودروهای سنگین که از بدنه اصلی حمل و نقل ما به شمار می‌رود و خیلی هم به آن توجهی نمی شود، به سختی صورت می‌گیرد و این موضوع باعث شده است که ما طی دهه‌ها از خودروهای قدیمی سنگین در کلیه حمل و نقل تجاری و یا مسافری در داخل شهرها و یا بین شهرها استفاده کنیم.

این کارشناس حوزه انرژی با بیان اینکه برای خروج از این بحران آلایندگی به برنامه ریزی دولت برای برقی کردن خودروها در داخل شهرها نیاز است، گفت: اگر شهرداری‌ها هر ساله ۱۰ درصد از خودروهای سنگین را برقی می‌کردند، حداقل در این سال‌ها ما با بحران آلایندگی هوای شهرها مواجه نبودیم.