به گزارش خبرنگار آنابه نقل از رویترز، تاجران نفت، کشتی های گران قیمت آمریکایی را که معمولاً برای حمل و نقل داخلی مورد استفاده قرار می گیرد، برای ذخیره بنزین یا انتقال سوخت اجاره می کنند. این نشان دهنده درماندگی صنعت انرژی برای یافتن مکانی جهت ذخیره بنزین در بحبوحه ۳۰ درصد کاهش جهانی تقاضا است.
میلیاردها نفر در سراسر جهان تحت محدودیت های ناشی از همه گیری ویروس کرونا زندگی می کنند. ویروسی که تقاضای بنزین و سایر سوخت ها را بسیار پایین آورده و موجودی آنها را در بازار افزایش داده است. تانکرهای ذخیره ساحلی و منابع ذخیره شناور بر روی آب به سرعت پر می‌شوند و گزینه های کمی برای تاجران باقی می ماند.
بسیاری از دریانوردان اعلام کردند در حال رزرو کشتی های «جونز اکت» برای حمل و نقل خارجی یا ذخیره محصولات پالایشی هستند. بنابر قانون معروف به جونز اکت کشتی‌هایی که بین بنادر داخلی حرکت می کنند، باید ساخت آمریکا، تحت کنترل یک شرکت آمریکایی و زیر نظر یک ناخدا و خدمه آمریکایی هدایت شوند بنابراین گران‌تر از سایر کشتی ها هستند. استفاده از نفتکش های جونز اکت برای سفر های بین المللی بسیار غیر معمول است.
محدودیت های به وجود آمده و کمبود نفتکش، قیمت این نفتکش ها را بسیار گران تر از کشتی های خارجی کرده که به سایر کشورها می روند.
نرخ نفتکشهای متوسط و بزرگ حامل سوخت خارجی که از آمریکا حرکت می کنند تا حدود ۶۰ هزار تا صد هزار دلار در روز افزایش یافته است در حالی که نرخ کشتی های متوسط جونز اکت ۵۵ تا ۷۰ هزار دلار در روز است.
ذخایر بنزین در آمریکا به بالاترین حد رسیده و پالایشگاه‌های این کشور با دو سوم ظرفیت خود فعالیت می‌کنند. اطلاعات کپلر نشان می دهد ۸۵ درصد ذخایر ساحلی در سراسر جهان تا پایان هفته گذشته پر شده بودند.
به نظر می‌رسد تاجران مجبور شوند حتی از نفتکش های قدیمی جونز اکت که قرار بود کنار گذاشته شوند هم برای ذخیره سوخت استفاده کنند.
نفتکشهای بزرگ می توانند بین ۳۴۵ تا ۶۱۵ بشکه بنزین یا ۳۱۰ تا ۵۵۰ بشکه نفت خام شیرین سبک را حمل کنند.
