کدام یک در کار اخلاقی‌ترند؟ کارمندان ایرانی یا ایتالیایی؟
به گزارش تفاهم آنلاین به نقل از ایسنا، اخلاق کار از نیازهای اساسی کشورهاست؛ زیرا نیروی انسانی برخوردار از اخلاق کار قوی و پیشرفته، نقش مهمی در تحقق اهداف ملی هر کشور دارد. به همین دلیل، در محافل علمی به بررسی اخلاق کار و عوامل موثر بر آن، به طور گسترده توجه شده است.
در مطالعه‌ای بین‌فرهنگی که توسط سیروس احمدی؛ محقق دانشگاه یاسوج انجام شده است، اخلاق کار در ایران به‌منزله کشوری اسلامی، در حال توسعه و با فرهنگ جمع‌گرایانه با ایتالیا به‌منزله کشوری کاتولیک، توسعه‌یافته و با فرهنگ فردگرایانه مقایسه شد و رابطه آن با منبع کنترل درونی، مورد بررسی قرار گرفت.
این پژوهش در چارچوب پیمایش بین‌فرهنگی انجام شده است. پژوهش بین‌فرهنگی؛ پژوهشی است که وجوه اشتراک و افتراق مردم در فرهنگ‌های متفاوت را بررسی می‌کند. جامعه آماری تحقیق، کارکنان غیر هیئت‌علمی در دو دانشگاه دولتی در ایتالیا و ایران بودند و در مجموع ۳۰۶ نفر شامل ۱۷۴ ایتالیایی و ۱۳۲ ایرانی به منزله نمونه پژوهش انتخاب شدند. برای سنجش اخلاق کار از فرم اخلاق کار چندبعدی مریداک و همکاران (۲۰۱۳) استفاده شد.
دو مفهوم اساسی که در این مطالعه مورد بررسی قرار گرفته، «اخلاق کار» و «منبع کنترل درونی» است.
اخلاق کار؛ مجموعه‌ای از ارزش‌های اخلاقی مبتنی بر سخت‌کوشی و پر تلاشی است که شاخص‌های متعددی را در برمی‌گیرد. شاخص‌های اخلاق کار شامل موارد زیر هستند:
مرکزیت کار؛ باور به اینکه کار در ذات خود، ارزش دارد،
خوداتکایی؛ استقلال انجام وظیفه،
سخت‌کوشی؛ باور به اینکه سطح بالاتری از تلاش، کلید انجام موثر هر وظیفه است،
اخلاقیات؛ تمایل به رفتار عادلانه و اخلاقی،
به تاخیر انداختن رضایت؛ ظرفیت به تعویق انداختن پاداش،
فراغت؛ ارزش قائل‌شدن برای فعالیت‌های غیر کاری و
وقت اتلاف‌شده؛ استفاده موثر از زمان
منبع کنترل؛ دومین مفهوم بررسی شده در این تحقیق است و بیان‌کننده باور فرد به این مطلب است که آیا او خودش کنترل‌کننده حوادث و رویدادهاست یا دیگران قدرتمندی تعیین‌کننده حوادث و رویدادها هستند. اگر فرد خودش را تعیین‌کننده بداند، منبع کنترل درونی و اگر دیگران را تعیین‌کننده بداند، منبع کنترل بیرونی دارد.
به گفته پژوهشگر این تحقیق«یافته‌ها نشان داد که اخلاق کار بین کارکنان ایتالیایی از کارکنان ایرانی قوی‌تر است و علاوه بر آن، در هر دو گروه، رابطه معناداری بین منبع کنترل درونی و اخلاق کار وجود دارد».
بر اساس داده‌های این پژوهش: «اخلاق کار کارکنان ایرانی در ابعاد سخت‌کوشی و فراغت، به طور معناداری از کارکنان ایتالیایی بالاتر است. از سوی دیگر کارکنان ایتالیایی در ابعاد اخلاقیات، وقت اتلاف‌شده و خوداتکایی، اخلاق کار قوی‌تری دارند. کارکنان ایرانی و ایتالیایی در ابعاد مرکزیت کار، کامروایی معوق، وضعیت مشابهی دارند. در نهایت با استناد به کل نمرات فرم اخلاق کار چند بعدی، کارکنان ایتالیایی اخلاق کار قوی‌تری نسبت به کارکنان ایرانی دارند».
در این مقاله آمده است: «با توجه به یافته‌های پژوهش، کارکنان ایرانی در سخت‌کوشی و فراغت، موقعیت بهتری نسبت به کارکنان ایتالیایی دارند که دلایل این امر باید بیشتر تحلیل و بررسی شوند. در نهایت؛ با توجه به یافته‌های پژوهش مبنی بر رابطه معنی‌دار منبع کنترل درونی و اخلاق کار در هر دو گروه ایرانی و ایتالیایی، پیشنهاد می‌شود به تقویت منبع کنترل درونی نیروی کار به منزله یک مهارت روانی- اجتماعی بیشتر توجه شود. این امر می‌تواند در مصاحبه‌های شروع استخدام نیز استفاده شود».
نتایج این پژوهش تابستان ۹۹، در فصل‌نامه «جامعه‌شناسی کاربردی» وابسته به دانشگاه اصفهان به چاپ رسیده است.
