یادداشت

پاسداشت قلم ؛ نمادی برای تجلیل از صاحبان قلم

امروز، روز پاسداشت قلم است و به عنوان نمادی برای تجلیل از صاحبان قلم . قلم بدست گیرانی که در روشنگری افکار عمومی و آشنا کردن جوامع با ارزش‌ها و خط مشی‌ها از هیچ تلاشی فرو گذار نبوده و تراوش قلم‌هایشان، پیام آور خوبی‌ها و روشنی‌هاست. هر خطی که با قلم نگاشته می شود، اندیشیدن و چگونه زیستن را برای اعضای جامعه تبیین می نماید. تفکرات یک جامعه حاصل تفکر ناب و قلم توانای کسی است، که ثمره ی اندیشه و روشنفکری خود را در قلمش جاری می سازد و آینده ی یک جامعه را بنا خواهد نمود. رسالت والایی که قلم بدست گیران متعهد بر دوش دارند، تا افراد را به سمت کمال هدایت سازند و در پرتو کشف حقایق هستی دانایی و آگاهی را از گزند غفلت محفوظ دارند، با هیچ گزینه ی دیگری قابل جایگزین نخواهد بود.

جایگاه و ارزش قلم آن قدر والاست که در فرهنگ قرآنی نیز بدان توجه ویژه ایی شده است، در این خصوص خداوند تبارک و تعالی به آن قسم یاد کرده است تا بدین وسیله به انسان یاد آوری نماید که تا زمانی که اندیشه ورزی ناب و روشنگرانه در بین انسان های یک جامعه وجود داشته باشد، مسیر کمال و رستگاری در زندگی انسان های همه جوامع رشد و نمو خواهد نمود.
بدون شک همه افراد زمانی که به نوعی با صاحبان قلم رو دررو و همنشین می شوند، ناخودآگاه حس احترام و محبت نسبت به او پیدا می کنند و به عبارتی حس نزدیکی و همنشینی.در ایامی به سر می بریم که متاسفانه فضای مطبوعات و قلم به دستان این حوزه خیلی خوب نیست. از روز اول شیوع کرونا تا به امروز ،علی رغم خطرات پیشرو، قلم به دستان حوزه ی مطبوعات لحظه ای از اطلاع رسانی و آگاهی بخشی به جامعه دست نکشیده اند. البته بسیاری از دست اندرکاران این حوزه معتقدند که  این مسئولیت، جزئی از ذات و رسالت اصلی رسانه است. اما متاسفانه زمانی که پای مسئله امرار معاش به میان می آید مشکل اصلی خودنمایی می کند.‌ به بیان ساده تر ،حال رسانه های خصوصا مطبوعات مکتوب اصلا مساعد نیست. با بالارفتن قیمت ارز و رشد بی رویه ی قیمت کاغذ و البته کمیاب شدن از سوی دیگر، کم لطفی های مصوب در دادن آگهی های دولتی و … همه و همه اصحاب قلم و رسانه را در این حوزه بیش از قبل در تنگنا قرار داده است. درایامی که حمایت از بخش خصوصی بیش از قبل از تریبون ها به گوش می رسد، متاسفانه کمترین حمایت ها از بخش مطبوعات خصوصی صورت گرفته است.
اصحاب قلم؛ همان دو کفه ی ترازو هستند که از یک سو می توانند، نسل‌هایی را در سراشیبی‌های انحراف به ورطه ی سقوط بکشانند و از سمت دیگر دستاویزی برای رسیدن ملت‌ها به تعالی و رستگاری به حساب آیند. درختان اگر در تعهد و شرافت ریشه بدوانند، نمی توانند
ثمره ای به  غیر از حق و عدالت داشته باشند.
از اینرو در دنیای کنونی که هر روز افق‌های تازه ای در چشم انداز زندگانی علمی و فکری انسان گشوده می شود، وقوع رویدادها اجتماعی ، فرهنگی و سیاسی همگی نیاز به روشنگری خواهد داشت. قلم در بیان این مطالب و نمایشی روشن از حقیقت، نقشی مستمر و اساسی دارد و خواهد داشت. و
آن هایی که قلم در دست دارند نیاز به حفظ منزلت و ارج و قرب بیشتر.
آگاهی‌های فردی، اظهارات و تفکرات تنها با قلم‌ها ماندگار خواهد شد. قلم؛ لباس زرین الفاظ را بر قامت بلند معانی می پوشاند و حافظ علوم، دانش و اثر گذاری‌هاست و به مثابه یک پل ارتباطی ، افکار نسل‌ها را به هم پیوند می دهد. در این بین اصحاب خبر و رسانه از ظرفیت‌های با ارزش این حوزه هستند که صرفنظر از هیچ گونه چشم داشتی تنها برای شفاف سازی مرز بین حق و بی عدالتی تلاش می کنند. تلاش می کنند تا با تربیت فرزندانی جسور در این مرز و بوم ، از قطره قطره ی خون شهیدان محافظت کرده تا با قلم‌هایشان جانفشانی آن‌ها را ماندگار نمایند.
صاحبان قلم باید به شکرانه ی این نعمت عظیم به تعهدات خود پایبند بوده و با آنچه در توان دارند، موجبات ترقی و تعالی جامعه را فراهم آورند. البته در طول این سال ها ،این قشر فهیم و فرهیخته در سخت ترین شرایط سنگر وجودیشان را حفظ نموده اند. بنظر می رسد ،حال وقت آن رسیده است تا مسئولین حوزه ی فرهنگ با حمایت ها و واکاوی بیش از قبل، قدم های صحیح و بزرگی را در راستای بر طرف نمودن مشکلات این قشر تاثیر گذار در جامعه نمایند.

*دکتر حوریه یحیایی

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا