لزوم فرهنگ سازی در آستانه بازگشایی مدارس

فرهنگ سازی یک شبه نمی شود، مطلبی که کشورهای توسعه یافته سال هاست که به آن ایمان دارند ، ولی تصمیم گیری های ما همیشه موکول می شود به دقیقه نود. شهریورماه شد و شور و اشتیاق دانش آموزان ایرانی و خرید نوشت افزار برای سال جدید تحصیلی آغاز شد.

با پشت سرنهادن قریب به دو سال آموزش مجازی و حضوری شدن دانش آموزان از مهر ماه ، بازار نوشت افزار رنگ و بوی تازه ای به خود گرفته است. اما باز هم چند روزی به آغاز سال تحصیلی جدید باقی نمانده است که بسیاری از ارگان ها و سازمان های مربوطه به یاد فرهنگ سازی و المان های ایرانی اسلامی بر روی کیف و دفتر دانش آموزان افتاده اند. مسئولین مربوطه ، باز یادشان رفته که فرهنگ سازی یک شبه نمی شود. باز هم به دنبال جلسه و سمیناراند که چرا ما نباید از المان های جذاب شاهنامه و کارتون ها و فیلم های اصیل ایرانی اسلامی بر روی دفتر و کیف دانش آموزان ایرانی استفاده نماییم.

بنظرم چشم مان را بر روی واقعیت ها بسته ایم و از موضوعات مهم دنیای مدرن غافلیم . غافلیم از اینکه چه بودجه های عجیب و غریبی و چه تبلیغات شبانه روزی پشت سر هر یک از این المان های غربی چون باربی ، بت من، اسپایدر من و … قرار گرفته است تا از آن سوی مرزها ، عکس شان امروز روی دفتر و مداد بچه هایمان است. آن وقت مسئولین از اول شهریور به دنبال چاپ المان های وطنی و البته مثلا جذاب بر روی دفتر و لوازم التحریر دانش آموزانمان هستند و بسیاری از کارخانه های تولید داخل را ملزم به چاپ عکس کلاه قرمزی و ململ و در نهایت شخصیت های چند انیمیشن کوتاه وطنی می کنند.

نه نوآوری در این طرح ها دیده می شود و نه تنها برای کودکان، بلکه برای بزرگسالان هم کوچک ترین جذابیتی ندارد. بله شخصیت های شاهنامه ی ما ایرانی ها و ده ها شخصیت ملی و وطنی ما ، نه تنها چیزی از المان های غربی کم ندارد، بلکه آنقدر سرشار از مفاهیم و داستان های جذاب است که هر کدام از آن ها می تواند یک نسل را به خود جذب نماید، به شرط آنکه فرهنگ سازی و ظرافت های حوزه ی مارکتینگ در آن ها لحاظ شود. نه اینکه یک ماه مانده به سال تحصیلی، تصاویری بدون کوچک ترین جذابیت گرافیکی و تصویری پشت چند دفتر تولید داخل چاپ شود و در قفسه های فروش سرشار از تصاویر و المان خارجی به رقابت بنشیند که قطع به یقین ، انتهای این رقابت متاسفانه چیزی جز باخت نخواهد بود.

بماند که اکنون مشکل تولید کنندگان داخلی نوشت افزارهای ایرانی چیز دیگری است. نکته دردناک تر ماجرا از زبان یکی از تولیدکنندگان نوشت افزار اینجاست که خانواده ها از ما لوازم ‌التحریر ایرانی می خواهند، اما دست ما تولیدکنندگان داخلی خالی است. چرا که تولید نوشت ‌افزار ایرانی اسلامی اگر تا سال های گذشته تنها مشکلش نبود طرح مناسب و یا عرضه کاراکترهای غربی با قیمت مناسب به دست مردم بود، هم اکنون با مشکل اساسی تری یعنی همان تامین کاغذ دست و پنجه نرم می کند. افزایش چند برابری هزینه های تولید که منجر به افزایش قیمت نوشت ‌افزارهای تولید داخل شده است، بی تردید می تواند دوباره جای را برای ورود و جولان نوشت ‌افزار درجه چند چینی باز کند . یعنی هر دم ازین باغ بری می رسد.

 امید آن می رود که مسئولین حوزه ی فرهنگ و نوشت افزار که تقریبا در دوسال کرونا و آموزش های مجازی ، آنطور که باید و شاید توجه ننموده اند ، کمی به خود بیایند و با صرف بودجه و تلاش های شبانه روزی ، دلشان به حال خوراک فرهنگی کودکان این مرز و بوم بسوزد و ایمان بیاورند که فرهنگ سازی یک شبه نمی شود.

مهندس فاطمه یحیایی