مصرف بهینه ی انرژی ها از جمله برق از مواردی است که فارغ از شرایط فعلی باید همیشه مورد توجه ویژه ای قرار گیرد. با شرایط کنونی و گرمای تابستان پیشرو کم آبی های اخیر، لزوم این موارد بسیار جدی تر بنظر می رسد. البته پیک مصرف برق نیز هرساله با توجه به گرمای شدید تابستان در کشور خصوصاً در جنوب در شرکت‌های تولیدی، صنعتی، مصارف کشاورزی، خانگی و سایر مصارف به اوج مصرف خود می‌رسد که دستورالعمل‌های کنترلی مصرف از طرف شرکت توزیع مدنظر قرار می گیرد و از اینرو دستگاه های دولتی مدام مردم را به بهینه مصرف کردن دعوت می نمایند. با پشت سر گذاشتن قطعی های مقطعی سال گذشته، باید شرایط را مدیریت کرد و نگذاریم برق به روزهای بحرانی خود نزدیک شود.
البته این موضوع تنها به تابستان و گرمایش ختم نمی شود و در روزهای سرد زمستان نیز با مصرف بالای وسایل گرمایشی مصرف گاز نیز به همین روال است. این موضوع تنها مختص به ایران نبوده و در تمام جهان، بحران آلودگی محیط زیست بر اثر استفاده از سوخت های فسیلی از یک سمت و خطر پایان پذیری ذخایر و منابع طبیعی به علت بالارفتن مصرف بی‌رویه انرژی ناشی از رشد صنایع از سمت دیگر ضرورت توجه به سمت انرژی های تجدید پذیر را بیش از قبل کرده است. امروزه انرژی های نو و تجدیدپذیر، علی رغم ناشناخته ماندن، به سرعت در حال نفوذ و گسترش است و غفلت از آن خسارت های غیرقابل جبرانی را در پی خواهد داشت.
بالا رفتن مصرف انرژی و همچنین کمبود انرژی های تجدیدناپذیر، مبحثی مهم و قابل توجه است که به عنوان یکی از شاخصه‌های مهم در توسعه ی پایدار کشورهای جهان نقش بسزایی ایفا می کند. داشتن انرژی مناسب عمده ترین عامل اقتصادی جوامع صنعتی پس از نیروی انسانی است، زیرا انرژی به عنوان یک اهرم اساسی در استمرار توسعه اقتصادی، رفاه اجتماعی و بهبود کیفیت زندگی و امنیت جوامع جایگاه مهم و قابل توجهی دارد.
استفاده از انرژی های نو هم قصه ی پر غصه ای است که تکرار آن موضوع جدیدی نیست. ایران با توجه به شرایط جغرافیایی خود در منطقه از پتانسیل بالایی در زمینه انرژی های تجدیدپذیر برخوردار است که می توان با خلاقیت و کمک گرفتن از مدیریت و تکنولوژی جهانی، سهم قابل توجهی را در بازار انرژی های پاک بدست آورد.
به عنوان نمونه در زمینه استفاده از انرژی خورشیدی به گفته کارشناسان از آنجایی که ایران در نواحی پر تابش جهان واقع شده است، یکی از بهره مندترین کشورها از این منبع انرژی پاک به شمار می آید، تا جایی که از شمالی ترین تا جنوبی ترین نقطه کشور از قابلیت بهره‌مند شدن از نیروگاه های خورشیدی برخوردارند.
بسیاری از متخصصین این امر معتقدند که در صورت تجهیز مساحت بیابانی کشور به سامانه های دریافت انرژی تابشی، می توان نه تنها انرژی مورد نیاز بخش گسترده ای از ایران را فراهم نمود، بلکه در زمینه صادرات انرژی برق نیز فعال عمل کرد.
استفاده از انرژی خورشیدی باعث ایجاد مشاغل مختلف بصورت مستقیم و غیرمستقیم خواهد شد. شغل هایی، چون مهندسی در زمینه طراحی، ساخت و نصب تجهیزات تا بهره برداری و مدیران پروژه از جمله مشاغل مستقیم هستند. همچنین تأمین کنندگان مواد اولیه و مشاغل مرتبط با آن، جزو گروه غیرمستقیم قرار خواهند گرفت. بیشترین سهم ایجاد اشتغال در حوزه انرژی‌های نو، مربوط به انرژی فتوولتائیک و زیست‌توده و بعد از آن انرژی برق- آبی و باد است. با توجه به اینکه سبد انرژی ایران هم اکنون متکی به نفت و گاز است، متنوع نمودن سبد انرژی کشور امری ضروری بنظر می رسد. لزوم ورود بخش خصوصی در این حیطه با حمایت دستگاه‌ها و نهادهای دولتی مربوطه در خصوص راهبردها و برنامه های زیربنایی و اصولی تدوین شده، می تواند به پیشرفت های محسوسی در این زمینه منجر گردد.
