در انبوهی از دغدغه های روزانه کم کم فراموشمان می شد که علم بهتر است یا ثروت؟ و البته مدت ها بود که دیگر هیچ معلمی رغبت نمی کرد، حتی این موضوع را برای
انشای دانش آموزانش انتخاب کند. چرا که بیم آن را داشت که حتی دانش آموزان کم سن و سال کلاسش با لبخندی بگویند، خوب معلوم است، ثروت!!!
اما اکنون که نه تنها ایران بلکه بخش اعظمی از مردم جهان با کرونا دست و پنجه نرم می کنند، چشم امید جهان و جهانیان به دستان پر توان دانشمندانی است که با تلاش شبانه روزی خودشان واکسن و یا دارویی برای کرونا کشف نمایند و البته کرونا ثابت کرد که فقیر وغنی در مقابلش برابرند و نه پول و قدرت، کاری از دستشان بر نمی آید و دوباره در این زندگی پر زرق و برق یادآوری کرد که علم بهتر از ثروت است. البته در جامعه ی مدرن امروز هنوز هم بسیاری از افراد عتقاد دارند که ثروت از علم بهتر است. غافل از آنکه بدون علم و دانش نمی توان با جامعه ای که با سرعت تمام، رو به رشد و تعالی حرکت می کند، همراه شد. بله؛ با داشتن ثروت می توان جایگاه و رفاه بالاتری در جامعه پیدا کرد. با پول زیاد می توان شرکتی عظیم تاسیس نمود و آسایش زندگی برای خود و خانواده ی خود فراهم کرد. قدرت پول بی‌نظیر و نامحدود است.
اما یک نکته ی مهم وجود دارد که هرگز نباید فراموش شود، ما در شرایط مختلف زندگی تصمیماتی می گیریم که بازتابی از پتانسیل و توانایی های ماست. تحصیل علم، راهی برای کسب دانش، آگاهی و موفقیت در زندگی است، که شرایطی را برای فرد فراهم می کند تا با اتخاذ تصمیم های صحیح، به موفقیت دست یابد. موفقیتی که ناخودآگاه به افزایش درآمد و امکانات منجر خواهد شد. تحصیلات خوب، یکی از کلیدهای موفقیت در پیدا کردن شغل خوب و بدنبال آن، داشتن یک زندگی معقول و مناسب است.
ما هرگز نمی خواهیم داشتن سرمایه ی زیاد برای شروع و موفقیت کسب و کارها و بسیاری از سایر مراحل زندگی را نادیده بگیریم، اما این علم است که با ایفای نقش کلیدی، سهم بسزایی در موفقیت هر یک از افراد دارد. همانطور که در ابتدا بیان شد، اکنون چشمان بشر به دستان صاحبان علم است که از طریق اختراع فناوری های نوین، راه زندگی بشر را سهل تر کرده و شرایط زندگی سالم تری را برای بشر فراهم نماید.
علم و ثروت هر دو نقش اساسی را در زندگی بسیاری از افراد ایفا می کنند و البته برقراری تعادل بین آن ها، نکته ی کلیدی و مهمی است. اما آنچه دراین بین حائز اهمیت است، بدانید که ثروت های عادی سرانجام روزی به پایان خواهند رسید، ممکن است دزدیده شده و یا با یک نوسان مالی در دنیا از بین بروند، ولی ثروت های واقعی که وام‌دار علم در این دنیا هستند، زوال ناپذیرند. عالمان چیزهای ارزشمندی در وجودشان دارند که هیچ کس نمی تواند آن ها را بگیرد و این چنین تمام دنیا وام دار علم اند نه ثروت.
