با توسعه تکنولوژی و تغییرات بازارکار ، نیازمندی ها و الزامات کسب و کارها نیز تغییر می کنند. با توانمندسازی فارغ التحصیلان دانشگاهی، آنها قادر خواهند بود تا بازارکار را بهتر درک کنند و مهارت‌های لازم را برای پاسخگویی به این نیازها را توسعه دهند. آنگاه آن ها برای ورود به بازار کار آماده تر و درصد یافتن فرصت‌های شغلی مناسب برایشان فراهم تر خواهد شد. در واقع توانمندسازی فارغ التحصیلان دانشگاهی به آن ها امکان می دهد تا مهارت ها و استعدادهای خود را بهبود ببخشند و رشد فردی خود را ارتقاء دهند. آن ها می توانند نقشی موثر در توسعه اقتصادی، ابتکارات کسب و کار و حل مسائل اجتماعی ایفا کنند.
سال هاست که نظام آموزش عالی و دانشگاه های کشور با یک سئوال مهم روبرو هستند، آیا تا به امروز توانسته اند در راستای توانمند سازی فارغ التحصیلان دانشگاهی، مهارت هایی را به آن ها آموزش دهند، که دنیای اقتصادی کشور را متناسب با ملزومات دنیای نوین بنا کنند؟ آن هم دقیقا در ایامی که اشتغال و اشتغال زایی یکی از اصلی‌ترین دغدغه های جامعه تبدیل شده است و حتی تحصیلات دانشگاهی به عنوان شاخصه‌ای برای جلوگیری از بیکاری کارساز نمی‌باشد. نقش مهم و سرنوشت ساز توانمند سازی در کنار آموزش‌های تئوری دانشگاه ها به نوعی هدایت کننده به سمت چرخه ی تولید است.
آموزش هایی که به سبب انعطاف پذیری نشات گرفته از خصیصه های بازارکار و اوضاع اقتصادی کشور، در بالا بردن توانایی افراد برای احراز مشاغل، نقش بسزایی دارند. توانمند سازی فارغ التحصیلان دانشگاهی و کارآفرینی؛ پیوندی ناگسستنی با یکدیگر دارند. اگر دانشگاه ها از بدو ورود بر توانمند سازی فارغ التحصیلان دانشگاهی در کنار دانش افزایی توجه ویژه ای را مبذول دارند، می توانند از این طریق ، باعث افزایش فرصت های بازارکار شده و سطح تقاضای کارآفرینی را ارتقاء بخشند. طی سال های اخیر، تحولات متعددی باعث تغییر افق های سیاسی و اقتصادی شده است، اما در یک واقعیت هیچ تغییری ایجاد نشده است و آن، اهمیت توانمند سازی فارغ التحصیلان دانشگاهی و به دنبال آن کارآفرینی در بهبود شاخص های مهم اقتصاد از جمله اشتغال، بهره وری و رشد اقتصادی است.
آموزش نظری همگام با کارعملی موجب تربیت نیروی انسانی خلاق و فعال می‌گردد و این نیروها با نفوذ در جامعه سبب بکارگیری بخش عظیمی از نیروهای غیرخلاق جامعه خواهند شد. از اینرو هر دولت و ملتی برای تلاش در مسیر پر از نشیب و فراز توسعه نیازمند مدیریت هایی خواهد بود که با داشتن غیرت ملی، توان ذاتی و اکتسابی، چرخ توسعه را در بستر فرهنگ خاص جامعه ی خود به چرخش درآورد و در این بین نقش آموزش های مهارت محور به عنوان حلقه ی واصله آموزش با دنیای کار برای بهبود وضعیت اشتغال جوانان و کاهش میزان بیکاری بسیار ضروری وغیرقابل انکار است. چراکه عدم ارتباط بین مباحث آموزشی و نیازهای اقتصادی و بازارکار باعث بروز نابسامانی موجود در حوزه ی اشتغال شده است.
بیکاری موجبات بسیاری از معضلات اجتماعی را فراهم می آورد و اگر جوانان با آموختن مهارت توانمند شوند، بسیاری از مشکلاتی که هم اکنون با آن روبرو هستیم مرتفع خواهد شد. هم راستا کردن توانمند سازی فارغ التحصیلان دانشگاهی با نقشه جامع علمی کشور، تسریع و تقویت ارتباط بین آموزش های مهارتی و از همه مهم تر، رصد کردن نیازهای بازارکار می تواند در هر چه تاثیر گذارتر بودن این آموزش ها باشد.
