امنیت شغلی یکی از مهم‌ترین عوامل تأثیرگذار بر رضایت و انگیزه کارکنان در محیط‌های کاری است. زمانی که کارکنان احساس امنیت شغلی داشته باشند، تمرکز و بهره وری آن‌ها افزایش می یابد و به دنبال آن، پیشرفت سازمان نیز تسریع می‌شود. چرا که امنیت شغلی به معنای اطمینان خاطر کارکنان از ثبات و پایداری شغلی خود است. این احساس امنیت به کارکنان کمک می کند تا با آرامش خاطر، نگرانی های ناشی از بیکاری یا تغییرات ناگهانی شرایط شغلی را کنار بگذارند و تمام تلاش خود را برانجام وظایف محوله متمرکز کنند. در واقع، امنیت شغلی به کارکنان این اطمینان را می‌دهد که شغل فعلی خود را حفظ کرده و در آینده نیز به آن دسترسی خواهند داشت.
تحقیقات نشان می‌دهد که امنیت شغلی مستقیماً بر عملکرد کارکنان تأثیر می‌گذارد. زمانی که کارکنان احساس امنیت شغلی داشته باشند، انگیزه ی بیشتری برای سرمایه گذاری بر روی مهارت ها و دانش خود خواهند داشت و نسبت به افزایش بهره وری و اثربخشی فردی خود تلاش بیشتری خواهند کرد. برعکس، بی ثباتی شغلی و عدم اطمینان از آینده شغلی، سبب کاهش انگیزه و تمرکز کارکنان می شود و در نتیجه عملکرد آن ها نیز کاهش می‌یابد.
علاوه بر این، احساس امنیت شغلی به کارکنان کمک می‌کند تا ریسک پذیری بیشتری داشته باشند و در راستای پیشبرد اهداف سازمانی، ایده‌های نوآورانه ارائه دهند. زیرا آن‌ها نگران از دست دادن شغل خود نیستند و می‌توانند با آرامش خاطر به ایده پردازی و خلاقیت بپردازند. امنیت شغلی کارکنان تنها برعملکرد فردی آن‌ها تأثیر نمی‌گذارد، بلکه بر عملکرد کلی سازمان نیز تأثیرگذار است. زمانی که کارکنان احساس امنیت داشته باشند، ترک شغل و جذب رقبا برای آن‌ها جذابیت کمتری خواهد داشت و سرمایه گذاری و آموزش‌های صورت گرفته هدر نمی رود. این امر به نوبه خود به افزایش بهره وری و سودآوری سازمان منجر خواهد شد.
همچنین، امنیت شغلی به کارکنان این اطمینان را می‌دهد که می توانند به طور دراز مدت برنامه ریزی کنند و در راستای اهداف بلند مدت سازمان گام بردارند. این به معنای تعهد بیشتر کارکنان به سازمان و تمرکز بیشتر آن ها بر اهداف راهبردی است که در نهایت به توسعه و پیشرفت کسب و کار منجر خواهد شد.
البته باید به این مهم هم دقت ویژه ای شود که امنیت شغلی می تواند نتایج عکسی هم در برداشته باشد و نیروی کار سرباری را بعضا به سیستم ها تحمیل نماید. نیروهایی که از وضعیت استخدامی خود اطمینان خاطر دارند و با روحیه های منفعلانه منتظر روزهای بازنشستگی هستند و این تنها نقطه پایان تمام تلاش هایی است که این روزها با آن مواجه هستند. افرادی که در ادارات و سازمان ها نه تنها از آن ها نمی توان به عنوان نیروی کار ماهر استفاده نمود، بلکه کارمندانی که بعضا بسیار مخرب اند.
در مجموع، امنیت شغلی به عنوان یکی از مهم‌ترین عوامل تأثیرگذار بر رضایت، انگیزه و عملکرد کارکنان شناخته می‌شود. زمانی که کارکنان احساس امنیت شغلی داشته باشند، تمرکز و بهره وری آن ها افزایش می‌یابد و به دنبال آن، پیشرفت سازمان نیز تسریع می‌شود. بنابراین، ایجاد و حفظ امنیت شغلی کارکنان یکی از وظایف مهم مدیران در راستای توسعه کسب و کار است.
