اروپا همیشه خواهان گاز ایران بوده است

عضو هیئت نمایندگان اتاق بازرگانی تهران می‌گوید ، اروپا همواره روی گاز ایران به عنوان یکی از گزینه‌های خود برای تامین نیازهایش حساب باز کرده و ما باید تصمیم بگیریم که با این تقاضا چطور رفتار کنیم.

به گزارش پایگاه خبری تفاهم آنلاین به نقل ایسنا حمیدرضا صالحی ، اظهار کرد: ذخایر گاز گسترده، یکی از مواهبی است که به کشور ما داده شده و استفاده از بهترین گزینه‌های موجود برای بهره برداری از آن بیشترین اهمیت را دارد. ما در سال‌های گذشته در کنار تامین نیاز داخلی، گزینه
صادرات گاز را نیز روی میز داشته‌ایم و قراردادهایی که اکثرا با کشورهای همسایه بسته شده ، نشان از ظرفیت بالای ایران برای
صادرات گاز دارد.
وی با اشاره به جنگ اخیر میان روسیه و اوکراین، تصریح کرد: تحت تاثیر این جنگ، اتحادیه اروپا تحریم‌های اقتصادی را علیه روسیه وضع کرده که به صادرات گاز این کشور به اروپا نیز سرایت می‌کند، از این رو کشورهای اروپایی برای فصل سرد سال و تامین نیازهایشان باید فکرهایی تازه داشته باشند.
عضو اتاق بازرگانی تهران در پاسخ به این سوال که آیا در کوتاه مدت زیرساخت‌های موجود در کشور، امکان صادرات گاز به اروپا را فراهم می‌کند؟ بیان کرد: در حال حاضر امکان صادرات ما از دو محور به اروپا وجود دارد. نخست از خط ترکیه و سپس خط انتقال گازی که در جمهوری آذربایجان وجود دارد. البته درباره ظرفیت موجود و اینکه تا چه سقفی امکان صادرات وجود دارد، باید گزارش‌هایی دقیق نهایی شود، اما در نهایت این امکان وجود دارد.
صالحی با بیان اینکه اجرای طرح‌های صادرات گاز وابسته به نحوه تصمیم گیری مسئولان کشوری و دولتی است، گفت: وقتی ما در چارچوب برجام با اتحادیه اروپا مذاکره می‌کنیم امکان آن وجود دارد که به قرارداد انتقال گاز نیز بپردازیم. حتی این امکان وجود دارد که ایران در قالب فعالیت‌های بشردوستانه اعلام کند که حاضر است در شرایط سخت زمستان به مردم اروپا کمک کند. البته تمام این مسائل بسته به نوع تصمیم گیری‌ها در کشور خواهد بود.
وی ادامه داد: در حال حاضر، امکان صادرات روزانه ۵۰ تا ۱۰۰ میلیون متر مکعب گاز به اروپا وجود دارد. هرچند این عدد فاصله زیادی با تامین نیازهای این اتحادیه دارد اما به هر حال گزینه گاز ایران را همچنان مطرح نگه می‌دارد. اینکه خبرهایی از توافق کشورهای اروپایی با برخی کشورهای حاشیه خلیج فارس برای انتقال گاز مطرح می‌شود، این زنگ خطر را به صدا در می‌آورد که شاید ما بخشی از بازار بالقوه خود را از دست دهیم و از این رو باید دید که مسئولان کشور، بر اساس مصلحت و منافع ملی در نهایت چه تصمیمی در این زمینه خواهند گرفت.