کرونا، ضربه آخر به صنعت هتل‌داری
بحران کرونا بیش از پیش ضرورت ایجاد پشتوانه و یا به عبارتی پس‌انداز برای روزهای سخت را اثبات کرد. در شرایطی که اصنافی مانند هتل‌داری با تمام مشکلات در حال گذران امور بودند این تعطیلی یکباره خسارت جبران‌ناپذیری به آنها وارد کرد. حال باید با درک مشکلات این صنف به دنبال روش‌های تازه برای عبور از بحران باشیم.
به گزارش تفاهم آنلاین، گاه اعلام خطر مسئولان صنفی مانند هتل‌داری آن‌چنان که باید مورد توجه قرار نمی‌گیرد تا در شرایط بحران، جبران ضررها امکان‌پذیر نباشد. چندین سال است صنف هتل‌داران اعتراض خود را نسبت به شرایط اعلام می‌کنند، امّا تمهیدی برای آن اندیشیده نمی‌شود.
در حالی که صنعت گردشگری یکی از صنایعی است که برای توسعه اقتصادی کشور ما ضرورت دارد. صنعت گردشگری به راحتی می‌تواند بخشی از نیاز کشور به کسب درآمد ارزی را تأمین کند. اگر در سال‌های اخیر بخشی از مطالبات این صنعت تأمین می‌شد امروز و در شرایط بحران کرونا این صنعت تاب‌‌آوری بیشتری در برابر مشکلات داشت.
مشکلات هتل‌داری در ایران
تحریم
صنعت گردشگری در کشور ما در زمینه جذب گردشگران خارجی موفقیت چشم‌گیری نداشت. با این وجود پیش از آغاز تحریم‌ها مبادلات تجاری با کشورهای خارجی موجب می‌شد افرادی که به قصد تجارت به ایران سفر می‌کردند در هتل‌ها ساکن شوند. اما با آغاز تحریم‌های ظالمانه و حذف مراودات تجاری، صنعت هتل‌داری بخش بزرگی از درآمد خود را از دست داد.
کاهش قدرت خرید مردم
بدیهی است که در رکود اقتصادی کالاهای غیرضروری از سبد خرید خانوار حذف می‌شود. در طی این سالها مشکلات اقتصادی و در نتیجه کاهش قدرت خرید مردم عملاً گردشگری و به خصوص اقامت در هتل را از دسترس مردم خارج کرد. در نتیجه بخش دیگری از درآمد هتل‌ها نیز به این دلیل کاهش یافت.
مراکز اقامتی غیرمجاز
سالهاست که مسئولان هتل‌داری در زمینه اقامت‌گاه‌های غیرمجاز اعتراض می‌کنند. آنها معتقدند حضور این افراد در این بازار موجب شده تا مشتریان هتل‌ها روز به روز کمتر شوند. البته ساماندهی اقامت‌گاه‌ها امر مهمی است ولی به هر حال نمی‌توان از کسب درآمد بخشی از جامعه که عموماً از اقشار ضعیف هستند جلوگیری کرد.
هتل‌های دولتی
در برخی از شهرها مانند تهران وجود هتل‌های دولتی و تخفیف‌های عجیب و غریب آنها رقابت ناجوانمردانه‌ای ایجاد کرده است. فعالان بخش خصوصی هتل‌داری معتقدند این هتل‌های دولتی از بودجه بیت‌المال می‌بخشند و با ارائه تخفیفات غیرکارشناسی امکان رقابت سالم را از بین می‌برند.
راه‌های برون‌رفت از بحران کرونا
در شرایطی که پایانی برای بحران کرونا متصور نیست و رکود گردشگری تداوم دارد صنعت هتل‌داری بیش از این تاب مقاومت ندارد. گرچه دولت اعلام کرده بود کارکنان هتل‌ها تعدیل نخواهند شد. ولی تداوم بحران موجب شده تا حدود 30 درصد از کارکنان تعدیل شوند.
هتل‌داران، درخواست بخشودگی قبوض حامل‌های انرژی و معافیت مالیاتی از دولت دارند که هنوز محقق نشده است. آنها پرداخت تسهیلات دولتی را شیوه مناسبی برای جبران خسارات نمی‌دانند. مضاف بر اینکه هتل‌داران معتقدند تعطیلی صد درصدی هتل‌ها سبب رونق گرفتن اقامت‌گاه‌های غیرمجاز می‌شود. زیرا به هر حال برخی از افراد ناگزیر به سفرهای کاری هستند.
ارائه مجوزهای موقت برای برخی هتل‌ها با شرط رعایت پروتکل‌های بهداشتی راه‌حل مناسبی به نظر می‌رسد.
استفاده از تجربه و راهکار دیگر کشورها نیز می‌تواند در این زمینه کارگشا باشد.
به عنوان مثال کشور فرانسه برای کمک به صنعت هتل‌داری، مشوق‌هایی برای استفاده از خدمات هتل‌ها در نظر گرفته است. شرکت‌های تجاری که در سفرهای کاری خود از خدمات هتل‌ها استفاده کنند از تخفیف مالیاتی برخوردار می‌شوند.
چنین مشوق‌هایی برای بهره‌گیری از حداقل ظرفیت‌های موجود سبب می‌شود هتل‌داران و تعداد فراوان کارکنان آنها در این شرایط سخت پابرجا بمانند.
