سازمان هواشناسی کشور، مرتباً اعلام می‌کند در چند روز آینده، در هفته آینده، در طول ماه آینده، در شهرهای مختلف کشور باران می‌بارد و هوا سرد می‌شود. اثری از این پیش بینی ها و از باران های قدیمی نیست. به ویژه در فصل های بارندگی پاییز و بهار باران نمی بارد . بررسی وضعیت جوی، حاکی از این مطلب است که هوای پرفشار حاره‌ای، از اوایل مهرماه به سوی مرزهای جنوبی‌تر منتقل می‌شود و در عرض های بالایی باقی می‌ماند و به طرف شرق حرکت می کند .
این وضعیت در خاورمیانه و شمال آفریقا و دریای مدیترانه حاکم است و این امواج غربی توام با سیستم های باران‌زا بوده و اکثرا از عرض های میانی عبور، به ارزهای جنوبی نفوذ و سیستم های کم فشار مدیترانه‌ای، عامل اصلی بارندگی در کشور ما می‌باشد. این سیستم در طی پاییز شکل می‌گیرد و نتیجتاً ایران را تحت تاثیر قرار می‌دهد. این شرایط در زمستان هم موجب گسترش سیستم پرفشار اروپایی مدیترانه‌ای، ایجاد می‌شود و باعث بارش‌های مناسبی در پایان زمستان و فصل بهار می‌شود. این فعالیت جوی چندین سال است وجود داشته و از شمال استان خراسان، سواحل جنوبی دریای مازندران، نواحی غربی، سلسله جبال زاگرس و البرز را در بر گرفته و معمولاً بارندگی‌ها در این مناطق بیش از ۲۰۰ میلیمتر و در استان گیلان بالای ۱۵۰۰ میلیمتر را دارا بوده‌اند.
این شاخص‌ها در دامنه های جنوبی زاگرس نزدیک ۱۰۰۰ میلیمتر که متعلق به کوهرنگ و اطراف یاسوج و کوه های بختیاری است را شامل می‌شود و این بارندگی حتی در جنوب استان خراسان، نواحی مرکزی بخش‌هایی از استان سیستان و بلوچستان و استان هرمزگان را در بر می‌گیرد. با توجه به مقایسه میزان بارش‌ها در طول سال‌های گذشته و علی رغم پیش بینی سازمان هواشناسی، آنچه شاهد هستیم این ابرها و این وضعیت جوی که ایجاد می‌شود به سوی مرکز کشور وارد نشده و اثری از بارندگی را مشاهده نمی‌کنیم. ولی برخلاف هزاران سال پیش و به ویژه چند دهه قبل ما شاهد بارش باران در کشورهای جنوبی خلیج فارس و عربستان هستیم و متاسفانه این سیستم‌های پرفشار و باران‌زا برخلاف پیش بینی هواشناسی وارد سرزمین ما نمی‌شود و اثری از باران نیست.
سال های سال اعلام می‌کردند در گیلان بیش از ۱۸۰۰ میلیمتر بارندگی داریم و در کوه‌های زاگرس بین هزار تا ۱۵۰۰ میلیمتر بارندگی داشتیم این بارش در شمال خراسان و مازندران و آذربایجان مشاهده می‌شد و در جنوب البرز شاهد بارندگی بیش از ۲۵۰ میلیمتر بر روی نواحی استان تهران و اطراف آن بودیم، دامنه های البرز پر از برف می شد و ما حتی در تابستان هم قله دماوند را از دور سفید و برفی مشاهده می کردیم. تنها شهرهای کویر کشور که کنار یزد قرار دارند کمتر از ۱۰۰ میلیمتر و حدود ۵۰ میلیمتر بارندگی داشتند که امروز اثری از آن نیست.
گرم شدن زمین و تغییر اقلیم از یک سو، دلیل موجهی برای کاهش بارندگی است، ولی چرا فقط در ایران و در کشور ما ایجاد شده و ما شاهد ریزش باران بیش از حد نرمال در برخی از کشورهای همسایه هستیم. تا چه زمانی به فناوری های جدید بی توجه می باشیم. دریاچه ارومیه خشک شد، زاینده رود دیگر آبی ندارد و دیگر زنده نیست. رودخانه‌های کارون، کرخه از حیض انتفاع خارج و بی آب شده اند و اکثر تالاب‌ها خشکیده است.
پیشنهادهای مختلفی شد! پیشنهاد که نگوییم بلکه درخواست عاجزانه شد، نگاهی کوتاه به کشورهای همسایه داشته و نه به کشورهای بزرگ، همین چند کشور همسایه، کدام یک فریاد بی آبی سر داده اند، آنها چه کرده‌اند. بی توجهی به آب به عنوان کلید توسعه پایدار منجر به بحران در مقوله بحران آب در ایران شده است. این مسئله بزرگ ترین عامل به حاشیه رانده شدن مدیریت دراز مدت و برنامه ریزی شده برای آب است.
سیاست های توسعه پایدار در مدیریت منابع آب ایران مستلزم توجه به حوضه های مدیریتی مختلف است که هر کدام از آنها برنامه منسجم علمی را می طلبد. به راستی باید تهران را تخلیه کنیم. بی تفکر این جمعیت را در تهران ساکن کرده ایم و امروز فریاد چه کنیم سر داده‌ایم. عجب سیاست زیباییست، تهران را تخلیه کنیم! آیا به راستی متخصصین و کارشناسان آب اعلام می کنند ، هیچ راه حلی برای تآمین آب تهران وجود ندارد؟ قبول کنیم باید از سایر هزینه های بیهوده غیر قابل بازگشت و هزینه های غیر مفید کاسته و به امر آب برای تامین و توزیع اختصاص دهیم. معلوم نیست چرا هنوز منتظر معجزه هستیم. ما باید به فکر نجات آب باشیم که خیلی دیر شده .
در کشورهای همسایه باران می‌بارد. اندکی هوشیار باشیم، توجه کنیم که آب مهم ترین عامل زندگیست. آب برای ما از هر بخش دیگری در کشور بسیار مهم تر است و غیر قابل انکار . باید به آن بیشتر توجه کرد و به آن اهمیت داد، نه اینکه فقط یک واحد و یک سازمان را مقصر بدانیم همه مقصر هستیم و باید برای این تقصیر راه چاره بیابیم وهر چه زود تر تمام راهکارها را عملیاتی کنیم. و بار دیگر می گوییم، بازسازی شبکه فرسوده و جلوگیری از هدر روی آب، استفاده هرچه سریع تر از پرلاتورها برای منازل و سازمان ها، استفاده هرچه سریع تر از آب خاکستری برای مصارف غیر شرب و به ویژه توسط شهرداری و سازمان های بزرگ …… خیلی دیر شده است.
