آیا موفقیت تنها حاصل ژن های خوباست؟!

اما در حقیقت یک خانواده ثروتمند چقدر آینده مالی یک کودک را تعیین می‌کند؟اگر در مورد موفقیت آدم های موفق از مردم سوال بپرسید، هر کس برای خودش نظریه ای دارد. شاید عده ای به سرمایه و ثروت خانوادگی اشاره کنند و عده ای دیگر بی تردید شانس و اقبال را عامل اصلی موفقیت آدم های موفق بدانند. جالب است که در این میان تعداد قلیلی به تلاش و یاد گرفتن اینکه چطور باید به موفقیت رسید اشاره کرده اند. در واقع دو دیدگاه کلی متضاد، پیرامون راه رسیدن به موفقیت وجود دارد. برای برخی مسئله کاملا مربوط به طبیعت است و رقم زننده ی موفقیت تنها ژن های خوب هستند و برای برخی دیگرمسئله فقط پرورش و تلاش و اینکه باید فرصت  را در اختیار افراد قرار داد، می باشد.

در دهه 1920 تا 1930 روانشناسی از دانشگاه استنفورد به نام لوییس ترمان، 1528 کودک در ایالات کالیفرنیا را که در آزمون بهره ی هوشی استنفورد- بینت بالاترین نمره را انتخاب نموده بودند. او با بررسی این کودکان و آینده ی شغلی آن ها در طی قریب به چهل سال به نتیجه ی شگفت انگیزی دست یافت. بله کودکان دارای بالاترین بهره ی هوشی، الزاما موفق ترین آدم ها در زندگی نیستند. اینجاست که موفقیت هر انسانی بستگی به تفکرات و تلاش او دارد و بی تردید اعتبار و ثروت و موفقیت دائمی امری اکتسابی است و نه ارثی. و در نهایت دو بخش سخت کوشی و شکیبایی در معادله موفقیت توجه زیادی را به خود جذب کرده و نقش هوش و استعداد خام کمی رنگ باخته است.

افراد موفق کسانی هستند که هوش، اشتیاق و استقامت لازم برای کسب تجربه و تخصص لازم برای موفقیت در یک زمینه در سطح بزرگ و ارزشمند را دارا هستند و نقش مهمی در کمک به جامعه و جهان بازی می کنند و دستاوردهای آنان، سرمشق و الگویی برای دیگران محسوب می شوند.

جالب است بدانید بیشتر ثروتمندان جهان، ثروتشان را به دست آورده اند و ارثی به آن ها نرسیده است. همه ی دانشمندان جهان خودشان به علم و دانش رسیده اند و استاد شده اند، نه اینکه والدینشان دست آن ها را گرفته اند و بر روی صندلی موفقیت نشانده باشند. بله قدر مسلم موفقیت اکتسابی است، چیزی که باید تلاش کرد و ایجادش کرد. اساسا باید نگاه خود را تغییر دهیم. اگر باور کنیم که عامل موفقیت هر فردی، در وجود خودش است و این سعی و تلاش ماست که به زندگی مان اعتبار می دهد، نیمی از مسیررا پیموده ایم. به گفته ی داروین به جز کودن ها، سایر انسان ها فرق زیادی در هوش ندارند و تنها تفاوتشان در اشتیاق و سخت کوشی است. یعنی اهمیت اشتیاق و سخت کوشی برای میل به موفقیت به مراتب از استعداد و بهره ی هوشی بیشتر می باشد و یادگیری سخت کوشانه به مراتب مهم تر و تاثیر گذار تر از استعداد طبیعی افراد است.