آیا زباله بیمارستانی کانون شیوع کرونا در تهران است؟

به گزارش تفاهم آنلاین، سرعت همه‌گیری ویروس کرونا سبب شد کشورها تا مدت‌ها در کنترل عوارض و پیامدهای آن ناتوان باشند. بنا بر اولویت کنترل بیماری و نجات جان انسان‌ها، اقدامات جنبی به مراحل بعد موکول شد، اما مسئله زباله عفونی بیمارستان‌ها موردی نبود که بتوان آن را نادیده گرفت.

سهل‌انگاری در مدیریت این عرصه در برخی کشورها، پسماند بیمارستانی را به کانون شیوع ویروس تبدیل نمود. در نتیجه ضرورت مدیریت جمع‌آوری سریع و دفع اصولی در دستور کار همه کشورها قرار گرفت.

در شهر تهران نیز به عنوان یکی از مهم‌ترین مراکز شیوع کرونا اقدامات ارزشمندی در این زمینه اجرا شد. هرچند اقدامات صورت گرفته تنها شامل مدیریت پسماند بیمارستانی شده و زباله عفونی بیمارانی که در خانه هستند هنوز در میان زباله شهری دفع می‌شود.

مدیریت پسماند بیمارستانی در تهران

در شرایط عادی در شهر تهران 2000 تن پسماند بیمارستانی تولید می‌شد. پس از شیوع کرونا این رقم به حدود 7000 تن یعنی حدود 3/5 برابر تبدیل شد. مضاف بر این که حجم زیادی از آن را زباله عفونی و آلوده به ویروس تشکیل می‌داد.

عدم مدیریت صحیح در این عرصه در مرحله اول کارکنان خدمات شهری را در معرض خطر قرار می‌داد. لذا از همان مراحل اولیه برنامه‌ریزی برای جمع‌آوری سریع و اصولی پسماند بیمارستانی در دستور کار قرار گرفت.

بررسی‌ها نشان می‌دهد علیرغم حضور مداوم کارکنان خدمات شهری در این عرصه میانگین میزان ابتلای آنها به ویروس کرونا رقم کمی است. برای کنترل بهتر اوضاع در اوایل تابستان 40 دستگاه خودروی حمل زباله بیمارستانی نیز به ناوگان شهرداری تهران افزوده شد.

از مزایای این ناوگان جدید تجهیز آن به سیستم هوشمند ردیاب است که مدیریت امور را تسهیل می‌کند. علاوه بر آن کاربران این ناوگان نیز به صورت جداگانه برای این کار آموزش دیده‌اند تا حساسیت‌های لازم در عمل به اجرا درآید.

نکته مهم‌تر این که پسماند بیمارستانی جمع‌آوری شده در نهایت در سلول مجزایی دفع خواهد شد. دفع این زباله‌های آلوده با رعایت موارد ضروری از لحاظ عمق و میزان آهک و سیمان انجام می‌شود.

مدیریت پسماند شهری در تهران

در شرایطی که پایان بحران کرونا قابل پیش‌بینی نیست به نظر می‌رسد مدیریت پسماند شهری نیز باید مورد توجه ویژه قرار گیرد. بنا بر توصیه‌های سازمان بهداشت جهانی استفاده از ماسک یکبار مصرف بهترین شیوه برای کنترل بیماری است.

نکته اینجاست که گرچه احتمال آلودگی این ماسک‌ها وجود دارد ولی مردم آنها را در میان زباله خانگی دفع می‌کنند. قاعدتاً جداسازی این موارد در میان زباله شهری امکان‌پذیر نیست.  امکان دفع جداگانه و مخصوص آنها نیز وجود ندارد. بنابراین مثل همیشه باید گفت تفکیک زباله در مبدأ تنها گزینه مؤثر در این زمینه است.

در صورت تداوم بحران کرونا لازم است برنامه‌‌ریزی خاصی برای پسماندهای مشکوک در زباله خانگی صورت گیرد تا از یک سو مردم این نوع زباله را در مبدأ تفکیک کنند و از سوی دیگر شهرداری نیز آنها را به عنوان پسماند آلوده به ویروس به صورت جداگانه جمع‌آوری و به صورت بهداشتی دفع نماید.

رضایت‌مندی بیمارستان‌ها از جمع‌آوری سریع و اصولی پسماند بیمارستانی در شهر تهران بیانگر عملکرد مناسب مدیریت شهری در این عرصه است. بنابراین می‌توان امیدوار بود با توسعه این سیستم در جمع‌آوری زباله خانگی در سطح شهر نیز وجود پسماند آلوده در شهر به حداقل میزان ممکن برسد.